|
เทศน์ช่วงทำกรรมฐาน วันศุกร์ที่ ๖ มีนาคม ๒๕๖๓
ให้ทุกคนตั้งกายให้ตรง กำหนดสติคือความรู้สึกของเราไว้ที่ลมหายใจเข้าออก หายใจเข้า..ให้ความรู้สึกทั้งหมดของเรา ไหลตามลมหายใจเข้าไป หายใจออก..ให้ความรู้สึกทั้งหมดของเรา ไหลตามลมหายใจออกมา จะใช้คำภาวนาอะไรก็ได้ ที่เรามีความถนัด มีความชำนาญมาแต่เดิม
วันนี้เป็นวันศุกร์ที่ ๖ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๖๓ เป็นการปฏิบัติธรรมช่วงต้นเดือน ในบรรยากาศร้อนแรงของการระบาดจากไวรัส COVID-๑๙ ซึ่งจะว่าไปแล้วเรื่องทั้งหลายเหล่านี้สามารถทำให้เราตระหนักได้ว่า ความตายนั้นอยู่กับเราอย่างใกล้ชิด องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า สัตว์โลกเกิดมาเท่าไร ตายหมดเท่านั้น แม้กระทั่งคนเรา เกิดมาเท่าไร ก็ตายหมดเท่านั้น แต่การที่เกิดเราใช้เวลาแค่ ๙ เดือน ๑๐ เดือนในท้องแม่ กว่าจะตายก็หลายสิบปี เมื่อเป็นเช่นนั้นเราจะรู้สึกว่าเกิดมากกว่าตาย แต่ความจริงแล้วเกิดและตายนั้นเท่ากัน เพราะว่าเกิด ๑ คน ก็ตาย ๑ คน เกิด ๒ คน ก็ตาย ๒ คน ในเมื่อเรารู้ว่าความตายอยู่กับเราอย่างใกล้ชิดเช่นนี้ บุคคลที่ไม่ประมาทก็ย่อมมองไกลไปถึงโลกหลังความตาย ว่าตายแล้วจะมีสุคติที่ดี ๆ ให้ไป หรือมีทุคติที่ไม่ดีให้เราไป |
เมื่อมองไปถึงโลกหลังความตาย บุคคลที่มีปัญญาก็จะเห็นความยาวนานไม่เห็นต้นเห็นปลายของการเวียนว่ายตายเกิด ก็ย่อมต้องเร่งในการสั่งสมคุณงามความดี ที่เรียกว่ากุศลบ้าง เรียกว่าบุญบ้าง เพื่อให้ตัวเรามีความพร้อมสมบูรณ์ในการที่จะเดินทางข้ามชาติข้ามภพ
หรือว่าท่านใดที่เบื่อหน่ายไม่ต้องการการเกิดอีกแล้ว เพราะว่าเกิดมาเมื่อไรก็มีแต่ร่างกายที่เต็มไปด้วยความทุกข์เช่นนี้ เกิดมาเมื่อไรก็ต้องเจอความเจ็บไข้ได้ป่วยเช่นนี้ ก็ต้องใช้ศีล สมาธิ และปัญญาในการถอนตนออกจากความยึดมั่นถือมั่น ทั้งในร่างกายนี้ ทั้งในโลกนี้ และในสรรพสิ่งทั้งหลาย ถ้าเราสามารถถอนความยึดมั่นถือมั่น ว่าร่างกายนี้เป็นเรา เป็นของเราได้ การที่จะถอนตนออกจากการยึดมั่นถือมั่นในสิ่งอื่นก็จะกลายเป็นของง่าย เพราะว่าการยึดติดในร่างกายนี้เป็นการยึดติดที่เหนียวแน่นที่สุด ถอนตัวออกมาได้ยากที่สุด |
เพราะฉะนั้น...ถ้าท่านยังไม่พร้อมในการที่จะเดินทางไกล ไม่พร้อมที่จะดิ้นรนถอนตนให้หลุดพ้น ก็ต้องเร่งสั่งสมคุณความดีให้มากไว้ หลักใหญ่ ๆ ก็คือ ศีล สมาธิ และปัญญา เราต้องระมัดระวังชำระศีลทุกสิกขาบทของเราให้สมบูรณ์บริบูรณ์ ไม่ล่วงศีลด้วยตนเอง ไม่ยุยงส่งเสริมให้ผู้อื่นล่วงศีล และไม่ยินดีเมื่อเห็นผู้อื่นล่วงศีล
สมาธินั้น อย่างน้อยเราต้องปฏิบัติภาวนาให้ทรงถึงระดับปฐมฌานละเอียด จะได้มีกำลังเพียงพอในการตัดกิเลส ถ้ายังทำไม่ถึงปฐมฌานละเอียด เราก็มีกำลังไม่พอในการตัดกิเลส ก็ต้องเวียนว่ายตายเกิดไม่รู้จบกันต่อไป และท้ายที่สุดการใช้ปัญญานั้น ก็ไม่ได้หวังอะไรมาก แค่มีสติรู้ตัวอยู่เสมอว่าเราต้องตาย ตายเมื่อไรเราขอไปอยู่ที่พระนิพพานที่เดียว ถ้ากำลังใจสุดท้ายของเราเกาะตรงจุดนี้ได้ ก็แปลว่าท่านมีสุคติเป็นที่หวัง หรือถ้ามากกว่านั้นก็อาจจะล่วงพ้นจากกองทุกข์เข้าสู่พระนิพพานได้เลย ดังนั้น..ในบรรยากาศที่ทุกคนหวาดกลัวเชื้อไวรัส COVID-๑๙ ก็ขอให้รู้ว่าจริง ๆ แล้วก็คือเรากลัวตาย เมื่อเรากลัวตายก็ต้องดิ้นรนขวนขวายให้พ้นจากการตายการเกิด ก็คือพยายามหาทางหลุดพ้นไปสู่พระนิพพาน ด้วยกฎเกณฑ์กติกาดังที่กล่าวมาแล้ว ลำดับต่อไปก็ขอให้ทุกท่านภาวนาและพิจารณาตามอัธยาศัย จนกว่าจะได้รับสัญญาณบอกว่าหมดเวลา พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร. เทศน์ช่วงทำกรรมฐาน ณ บ้านบ้านเติมบุญ วันศุกร์ที่ ๖ มีนาคม ๒๕๖๓ (ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย ทาริกา) |
| เวลาทั้งหมดอยู่ในเขตเวลา GMT +7 และเวลาในขณะนี้คือ 03:10 |
ค้นหาในเว็บวัดท่าขนุน
เว็บวัดท่าขนุน Powered by vBulletin
Copyright © 2000-2010 Jelsoft Enterprises Limited.