ถาม : ช่วงก่อนที่หลวงพ่อท่านหนึ่งอาพาธหนัก ดีว่าลูกศิษย์ใกล้ตัวพาท่านไปโรงพยาบาลทัน เกิดจากนกพิราบที่อยู่บนหลังคาห้องพักท่านมาทำรังกันเยอะ แล้วขี้ไว้เต็ม ทำให้ท่านมีอาการปอดติดเชื้อ อักเสบ หลวงพ่อเล่าว่า ศิษย์ท่านเอาปืนไปยิงนกร่วงลงมาเกือบหมด บอกว่าจะรักษาชีวิตหลวงพ่อไว้ ไม่รักษานก การทำแบบนี้ ที่จะไม่ให้ไปคำนึงถึงอกุศลกรรม ต้องวางกำลังใจอย่างไรคะ ?
ตอบ : ต้องยอมรับว่า ถ้าเราทำอย่างนั้น โอกาสลงนรกจะมีสูงมาก ลักษณะแบบนั้นเรียกว่ากำลังใจของพระโพธิสัตว์ ประเภทถ้าเราไม่ลงนรกแล้วใครจะลง เพราะฉะนั้น...เรื่องแบบนี้ไม่ต้องวางกำลังใจหรอก เป็นสันดานเดิมของเขาเลย

ถาม : ทำได้หรือคะ ปกติกลีเซอรีนเป็นส่วนผสมทำระเบิดไม่ใช่หรือ ?
ตอบ : ทำได้ แต่ว่าอันนี้เป็นแค่ปฏิกิริยาความร้อนที่เกิดขึ้น แล้วทำให้เกิดควันสีม่วงเข้ม แบบที่นินจาใช้พรางตัว นี่แสดงว่าพวกเราเรียนฟิสิกส์เรียนวิทยาศาสตร์กันมาแล้วลืมหมด ไม่เคยใช้งานเลย

แบบเดียวกับพวกที่เล่นกล ถึงเวลาก็เอาน้ำกรดใส่ขัน ให้เราถือขันไว้แล้วเทน้ำกรดใส่ ร้อนจนกระทั่งต้องโยนทิ้ง เสร็จแล้วเขาก็เอาพระใส่มือ เอาน้ำกรดเทราดมือเขาเลยก็ไม่เป็นอะไร อันนั้นเป็นกรดเกลือเฉย ๆ ถ้าไม่ใช่กรดเกลือเข้มข้นก็ไม่ทำอันตรายมืออยู่แล้ว เพียงแต่ว่ากรดเกลือจะทำปฏิกิริยากัดอะลูมิเนียม พอขันอะลูมิเนียมโดนน้ำกรดทำปฏิกิริยากัด ความร้อนจะทะลุมาใส่มือเรา เราเองก็ไม่รู้คิดว่าพระของเขาดีมาก ว่าแล้วก็จ่ายให้เขาไป ๒๙๙ บาทไม่เอา ๑๙๙ บาทไม่เอา ขอแค่ ๙๙ บาทก็พอ เขาซื้อมาถึง ๑๐ บาทหรือเปล่าก็ไม่รู้ ?

เมื่อไม่นานนี้มีคลิปที่คนลาวทดลองหลวงพ่อทวด ที่เอาไฟฟ้าลงไปช็อตปลาแล้วปลาก็ดิ้นแข็งทื่อเลย พอเอาหลวงพ่อทวดใส่ลงไปพร้อมกับปลาตัวใหม่ ช็อตเท่าไรก็ไม่เป็นไร จะเป็นได้อย่างไร เขาไม่ได้ถ่ายให้ดูว่าคัตเอาต์อยู่ตรงไหน พอถึงเวลาเขาจะทำตอนนั้นก็สับคัตเอาต์ออก แล้วตอนที่เขาเอาปลายสายไฟมาแตะกันให้ดู มีบางจังหวะที่เขาสับคัตเอาต์ไม่ทัน ก็ไม่มีประกายไฟ ดูก็รู้แล้วว่า อ๋อ...ลีลานี้มาหลอกขายของแน่ ๆ พระหลวงพ่อทวดปลอมดูง่ายเลย ไม่ใช่แท้ดูง่าย

พระอาจารย์กล่าวว่า "เมื่อวานนี้อาตมาไปงานพุทธาภิเษกกัณหาชาลีที่วัดสี่แยกเจริญพร เมื่อกราบขอบารมีพระ พรหม เทวดา ครูบาอาจารย์เสร็จแล้ว ก็ระลึกถึงกัณหากับชาลีสองพี่น้อง ปรากฏว่าท่านไปพระนิพพานหมดแล้ว กัณหาก็คือพระอุบลวรรณาเถรี ชาลีคือพระราหุล ท่านบอกว่าถ้านึกถึงกัณหาชาลีจะได้แค่เมตตามหานิยม แต่ถ้านึกถึงองค์ท่านได้เยอะกว่านั้น พวกเราเลือกเอาเองก็แล้วกัน

คราวนี้ท่านอาจารย์เทพเขาให้มา ๑๐๐ องค์ บอกว่า “บูชาองค์ละ ๓๐๐ บาทนะอาจารย์” อาตมาตอบว่า “เออ...กูจะเอาไปให้เขาบูชาองค์ละ ๑๐๐ บาท..!” วัตถุมงคลอยู่ที่น้องเล็ก ไม่รู้ว่ายังเหลือหรือเปล่า ?

ก็เพิ่งจะรู้ว่าท่านไปพระนิพพานกันหมดแล้ว ด้วยความที่คิดว่าพระเวสสันดรเป็นพระโพธิสัตว์ คิดว่าลูกสาวลูกชายก็น่าจะอยู่ในลักษณะพระโพธิสัตว์ สร้างบุญบารมีกันต่อ ที่ไหนได้ท่านไปพระนิพพานกันเกลี้ยงแล้ว

ก็ต้องบอกว่านาน ๆ ทีจะเจอแบบนี้ ท่านอาจารย์เทพเขามีแนวความคิดที่ดี ปกติแล้วเราก็เห็นเขาสร้างแม้กระทั่งชูชก สร้างกุมารทอง ฯลฯ กัณหาชาลีสองพี่น้องรักกันจะตาย แล้วทำไมเราไม่สร้างกัณหาชาลีแทนกุมารทองรักยมไปเลย ดีเหมือนกัน...เอ็งมานอกคอก ข้าเองกว่าจะหาท่านเจอว่าเป็นใครก็แทบตาย เพราะว่าส่วนใหญ่ถ้าหากว่าสร้างใครก็ควรที่จะให้ต้นตำรับท่านมาเสกเอง"

ถาม : ผมจะบวชพระ ขอทราบอานิสงส์การบวชพระครับ ?
ตอบ : ว่ากันไม่จบหรอก เอาเป็นว่าพยายามทำให้ดีเอาไว้ก็แล้วกัน ช่วงที่บวช ด้วยความที่ศีลของพระมีมาก ชีวิตฆราวาสมีศีล ๕ สมมติว่าเรามีเงิน ๕ ล้าน ชีวิตของพระนี่ศีล ๒๒๗ ก็เงิน ๒๒๗ ล้าน อานิสงส์มากกว่ากันหลายเท่า เพราะฉะนั้น...ไม่ว่าเราจะทำบุญเล็กทำบุญใหญ่อะไรก็ตาม ในตอนที่เป็นพระจะได้กุศลมากเป็นพิเศษ

ดังนั้น...ควรที่จะเร่งการสร้างบุญสร้างกุศลในเรื่องของ ศีล สมาธิ ปัญญา ให้มากเข้าไว้ ถ้าเราบวชอยู่ต่อไปได้จะได้เป็นกำลังใหญ่ในพระพุทธศาสนา ถ้าเราสึกหาลาเพศออกมา กุศลนี้จะเป็นต้นทุนให้เราดำเนินชีวิตได้สะดวกกว่าคนอื่น เหมือนกับคนมีเงินมาก จะลงทุนอะไรก็ได้ เพราะฉะนั้น...ต้องตั้งใจทำความดีตอนเป็นพระให้เยอะ ๆ เข้าไว้

พระอาจารย์กล่าวว่า "วัตถุมงคลของหลวงพ่อแก้ว วัดพวงมาลัย น่าเสียดายที่สุดเลยก็คืออาตมาชอบพระ แต่คนไปเห่อพิสมรกัน แล้วพระอย่างหลวงพ่อแก้วสร้างพระมีหรือจะไม่ขลัง ? แต่ด้วยความที่พิสมรโดนจัดเป็นเครื่องรางในตำนาน ก็เลยกลายเป็นว่าความนิยมนำหน้ากว่าพระหลายเท่า

ก็แบบเดียวกับของหลวงพ่อทองศุข วัดโตนดหลวง คนก็ไปหาตะกรุดพอกครั่งกัน แต่ครั่งที่ท่านทำเป็นรูปพระดันไม่เอา เออเข้าท่า...กูจะได้เก็บคนเดียว ...(หัวเราะ)..."

ถาม : เอาดอกไม้ใส่กรวยไปไหว้เจ้าที่ได้ไหมคะ ?
ตอบ : ถ้าสมมติว่าเราอยู่ที่ไหนที่เรารู้สึกว่าไม่ค่อยจะดีกับเรา ให้จัดลักษณะอย่างนี้แล้วใส่เงินลงไปด้วยบาทหนึ่ง เอาไปไหว้เจ้าที่ บอกกล่าวขออนุญาตอยู่อาศัยในสถานที่นั้น ๆ

ถาม : ลูกชายจะไปพม่าค่ะ ?
ตอบ : ไปเถอะ บ้านเราเองชัด ๆ ไปทางไหนก็มีคนพูดไทยได้

ถาม : จะต้องทำบุญอุทิศให้องค์ไหนเป็นพิเศษไหมคะ ?
ตอบ : ไม่รู้จะให้องค์ไหนก็ให้ท่านบุเรงนอง ตอนนี้ท่านบุเรงนองเป็นอินทกะ ก็เหมือนกับ รอง ผบ.ทบ. เพราะฉะนั้น..ไหว้ท่านก็ได้

พูดถึงลูกอมพันด้ายสาวพรหมจารี ของหลวงปู่ยิ้ม วัดหนองบัว ว่าสมัยนี้จะไปขอด้ายจากใคร "ผู้หญิงที่ประเภทไม่มีลูกไม่มีผัวกับใครเป็นคนปั่นให้ สมัยนี้หายาก คนปั่นด้ายได้ส่วนใหญ่สมัยนี้ก็คือกะเหรี่ยง แล้วสาวกะเหรี่ยงก็แต่งกันตั้งแต่อายุ ๑๒-๑๓ ปี ต้องไปหาสาวกะเหรี่ยงตัวเล็ก ๆ"

ถาม : (ไม่ชัด) ?
ตอบ : ไม่ใช่ ด้ายสาวพรหมจารีก็คือผู้หญิงที่ยังไม่มีสามีปั่นด้ายนั้น สมัยก่อนเราหาง่ายหรอก เพราะว่าแต่ละบ้านเขายังถือกรอบประเพณีรักนวลสงวนตัวอยู่ แต่สมัยนี้ไว้ใจไม่ได้สักคน

สนทนาปัญหาเรื่องวัด "คณะสงฆ์ของเราก็ต้องไปขอความคุ้มครองจากทางราชการ ซึ่งก็คือขอความร่วมมือจากทหารตำรวจ ซึ่งตอนนี้ทหารตำรวจไม่ฟัง แต่ว่ามีอย่างหนึ่งที่จะจำเป็นต้องทำเลยก็คือ ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่ลาออก ถ้าลาออกก็เท่ากับยอมรับว่าเราผิดจริง"

"ของบางอย่างคุณมีความคิดเป็นของตัวเอง มีการกระทำเป็นของตัวเอง ก็เป็นเรื่องดี แต่บางอย่างที่ผมแนะนำไป ถ้าเราทำแล้วจะดีกับตัวเอง แต่คุณกลับไม่ทำ ก็เลยทำให้บางทีเรื่องไม่ควรจะยุ่งขนาดนี้ ก็ยุ่งได้

คุณต้องดูตัวอย่าง ท่านเจ้าคุณมหาโพธิวงศาจารย์ วัดราชโอรสาราม อาจารย์สอนเทศน์ของผม ท่านโดนแช่ตอนเป็นพระธรรมกิตติวงศ์อยู่ ๒๒ ปี ท่านก็อดทนอดกลั้นของท่านไปเรื่อย จนกระทั่งในที่สุดก็ฝนซาฟ้าใส พอหลวงพ่อสมเด็จฯ วัดปากน้ำขึ้น ท่านก็ขยับได้ ตัวอย่างมีอยู่เห็น ๆ แต่พอผมบอกคุณให้อดทน คุณเองทนได้วันหนึ่งก็เลิกทนแล้วอะไรแบบนี้

เห็นชัด ๆ ว่าเราไม่ได้ใช้หลักธรรมที่ปฏิบัติมาในการทำหน้าที่ของเรา แต่เป็นการใช้อารมณ์มากกว่า เรื่องไม่จำเป็นต้องยุ่งอย่างนั้นก็ยุ่ง อย่างเช่นผมบอกว่าให้ไปติดป้ายเพื่อที่จะประกาศให้ชาวบ้านเขารู้ว่า เราไม่ได้ห้ามเขาเผาศพ แถมยังเผาฟรีให้ด้วย คุณก็ไม่ติด ถ้าไปติดตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์ เพราะกลายเป็นว่าเราไปแก้ตัว แต่ถ้าเราติดก่อนที่จะมีเรื่อง ชาวบ้านเขาจะได้รู้ความจริง แต่พอเราไม่ติดก็กลายเป็นว่าเขาตีกินอยู่ฝ่ายเดียว เพราะว่าเขาบอกอะไรไป ไม่มีปฏิกิริยาตอบออกมา ต่อให้เขารู้เลยว่าความจริงเป็นอย่างไร กำลังที่จะสนับสนุนเราก็ไหลไปหาผู้ใหญ่บ้านหมด

แล้วที่หนักที่สุดก็คือ ไม่ว่าผมจะไปที่ไหนก็มีแต่คนรู้เรื่องวัดนี้ ถามเรื่องวัดนี้ โดยบอกว่าคุณเป็นคนเล่าให้ฟัง จำไว้ว่า เสือโดนตีไม่ร้องหรอก ที่โดนตีแล้วร้องเอ๋งมีแต่หมาเท่านั้น เสือต่อให้บาดเจ็บขนาดไหนก็ซุ่มเลียแผลตัวเอง ไม่ใช่ไปประกาศให้เขารู้กันจนทั่วประเทศไทย"

มีโยมวางพระพุทธรูปไว้บนพื้น "คราวหน้าอย่าวางพระไว้ต่ำ จำไว้เลยพระพุทธรูปต้องไว้สูงเสมอ พูดง่าย ๆ ว่า ถ้าไม่มีที่วางก็อัญเชิญท่านเทินหัวเอาไว้"

โยมนั่งขวางทางเดิน "ทางนั้นเขาจะเดินเข้ามา เรานั่งซ้ายคนขวาคนเลยบังทางเดินเขาหมดพอดี โปรดย้ายที่นั่งด้วย ต้องบอกว่านั่งให้เป็นสุขตามที่อนาถปิณฑิกเศรษฐีท่านสอนลูกสาวว่า นั่งอย่างไรให้เป็นสุข ? เขามาแล้วเราไม่ต้องขยับ ฉะนั้น...ต้องหมั่นสังเกตเอาไว้ด้วย อย่าเอาความสะดวกสบายของเราคนเดียว"

พูดถึงจำปีงาแกะ ของหลวงพ่อสด วัดปากน้ำภาษีเจริญ "คุณรู้ไหมว่าดอกจำปีจริง ๆ คือปลัดขิก ? เพียงแต่เขาเห็นว่าทำเป็นปลัดขิกแล้วบางคนรับไม่ได้ จึงแกะเป็นดอกจำปีแทน"

พระอาจารย์กล่าวเตือนศิษย์ว่า "กำลังใจของเขามีแค่นั้น จะไปคิดว่าเขางี่เง่าไม่ได้หรอก"

ถาม : เอาพระวางไว้ในห้องนอนได้ไหมครับ ?
ตอบ : ได้...เพียงแต่ว่าหันด้านที่เหมาะสม อย่าไปไว้ปลายเท้าเราแล้วกัน

พระอาจารย์กล่าวว่า "คนหรือพระก็เหมือนกัน ต้องมีความพยายามส่วนตัวบวกกับวาระบุญที่ตัวเองทำไว้ ซึ่งจะยาวสั้นไม่เท่ากัน เมื่อถึงเวลาถ้าวาระบุญส่งผล เราจะเห็นว่าทำอะไรก็ง่ายไปหมด แต่ถ้าหากว่าไม่ส่งผล ทำอะไรก็ยากไปหมด ก็เลยกลายเป็นว่า เมื่อยังไม่ถึงเวลา ต้องรู้จักอดทน อดกลั้น รู้จักรอคอย

ต้นไม้ถ้ายังไม่มีลูกมีผล เราจะไปดึงยอดให้โตเร็ว ๆ นั้นเป็นไปไม่ได้หรอก บางคนเมื่อผลิดอกออกผลแล้ว จะพยายามสกัดกั้นอย่างไรไม่ให้สุก ก็เป็นไปไม่ได้ ถ้าวาระมาถึง ทุกอย่างจะลงตัวเอง แต่สำคัญอยู่ตรงที่เราต้องไม่ลืมคำสอนของพระพุทธเจ้าที่ว่า ขันตี ปะระมัง ตะโป ตีติกขา คำแรกของโอวาทปาฏิโมกข์ก็คืออดทนนั่นแหละ อดทนอดกลั้น ในเมื่อยังไปไม่ได้ก็บ่มเพาะตัวเองให้กำลังกายกำลังใจของเราดีที่สุด เมื่อถึงเวลาไปได้จะได้ไปง่ายที่สุด คล่องตัวที่สุด"