เส้นทางพระโพธิสัตว์ ตอนที่ ๒๐
1 Attachment(s)
ตื่นเช้ามานั่งภาวนาจนครบชุด แล้วลุกไปเข้าห้องน้ำ จัดการล้างหน้า แปรงฟัน ด้วยน้ำที่เย็นเจี๊ยบเกือบเป็นน้ำแข็ง ตอนเก็บที่นอนเจอเรือดเกือบสิบตัวกลิ้งเกลื่อนพื้น..! เจ้าพวกนี้เกาะมากับอังสะไหมพรมสำหรับกันหนาวตั้งแต่มัณฑะเลย์ เจออากาศแบบนี้เข้า แข็งตายหมด..!
หนาวแสนหนาว หายใจเป็นควันเหมือนสูบบุหรี่ รอแล้วรอเล่าเฝ้าแต่รอ จากเจ็ดโมงเป็นเจ็ดครึ่ง เป็นแปดโมง รองเจ้าอาวาสที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว มาบอกว่าท่านอาจารย์กุสะละไปกิจนิมนต์ ไม่ต้องคอยลาหรอก... http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1327870196 จะขาขึ้นหรือขาล่อง ถนนสายนี้ก็อันตรายสุด ๆ..! พอทราบความจริงเข้า ท่านถึงกับตบอกผาง บอกว่าเป็นอย่างนี้ได้อย่างไร...แล้วกุลีกุจอพาไปฉันเช้า อิ่มขึ้นมาจึงมีอารมณ์คอยต่อไป เก้าโมงเศษเจ้าหน้าที่จึงมาถึง เวลาเจ็ดโมงเช้าของมัน แดดจัดขนาดนี้เชียว..? เขาให้เรานำหน้า อาตมาเห็นว่าพวกเราได้หลักฐานคืนมาแล้ว จึงให้โซยุนท์ปล่อยฝีมือเต็มที่ ไม่กี่โค้งก็ทิ้งซะไม่เห็นฝุ่น มาพักร้านเมื่อคืนให้เครื่องหายร้อน เจ้าของร้านเลี้ยงน้ำชากับขนม อาตมามอบประคำของหลวงพ่อนารทะให้เป็นสินน้ำใจ... |
2 Attachment(s)
ผ่านศาลเจ้าเขา โซยุนท์ลงไปบอกกล่าวตามเคย จากนั้นรูดยาวมาถึงทางแยกเมืองเพียวบ่วย เลี้ยวซ้ายไปตามทางที่ค่อนข้างเปลี่ยว เกือบเที่ยงจึงหยุดพักเพื่อฉันเพล มีทั้งแพะย่าง นกเขาทอดกรอบ โดนหวดไปพันเก้าร้อยจั๊ต..!
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1327870385 แวะเยี่ยมโยมชาวมุด่งที่เมืองตัตกง โยมผู้หญิงเสื้อลายเป็นอัมพฤกษ์ ฝ่าความร้อนแล้งกันต่อไป น่าชมเชยบรรดาด่านบุญเป็นอย่างยิ่ง แดดร้อนหัวแทบแตก เขายืนบอกบุญกันหน้าตาเฉย ซ้ำยังมากมายแทบจะนับด่านไม่ถ้วน ท่านนาวินหลับคอพับคออ่อน แทบเลยบ้านโยมที่เมืองตัตกง ดีที่อาตมาโวยขึ้นมาก่อน... ญาติโยมดีใจร้องไห้ตามเคย คนเราถ้าห่างบ้านไปเป็นสิบ ๆ ปี มีคนบ้านเดียวกันมาเยี่ยมย่อมดีใจเป็นธรรมดา โยมผู้หญิงที่ปีก่อนมีอาการอัมพาต ปีนี้อาการแย่กว่าเดิม อาตมามอบประคำให้คนละเส้น โยมกำแนบอกแล้วร้องไห้ยกใหญ่... http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1327870385 ด่านบุญนอกเมืองตัตกง เอาหุ่นช้างตัวเดิมมาเต้นจนข้ามปี..! กว่าจะตัดใจลาได้ตกบ่ายสองโมง ด่านบุญนอกเมืองยังคงใช้หุ่นช้างตัวเดิมมาเต้นบอกบุญ คนเต้นเป็นคนเดิมหรือเปล่าก็ไม่รู้ ? ถ้ามันเต้นข้ามปีได้ ก็ต้องยอมรับว่าเขาอึดจริง ๆ ทำบุญแล้วเรารีบเดินทางต่อ... |
1 Attachment(s)
ตามกำหนดการเดิม เราจะนอนตองอู ๑ คืน แต่โซยุนท์ท้วงว่า เมืองนี้ชายแดนติดรัฐกะเหรี่ยง การตรวจตราเข้มคล้ายตองยี ท่าเราจะขาดวาสนากับไอ้สองตองนี้กระมัง..? มาสองครั้งไม่ได้เข้าเมืองทั้งสองครั้ง...
พ้นตองอูก็มืดสนิท ทั้งคน ทั้งเกวียน รถม้า จักรยาน ฯลฯ จะหลีกรถใหญ่สักนิดก็ไม่มี ถ้าเป็นเมืองไทยมีหวัง คุณร่วมฯ คุณปอฯ ทำงานกันไม่หวาดไม่ไหว หนึ่งทุ่มพอดีที่ลุงขาวหยุดให้โยมได้กินข้าวกัน... ผลของการเข้าร้านหรูเกินไป โดนซะ ๙๐๐ จั๊ต..! แล้วไปเสี่ยงตายบนถนนต่อ เพิ่งเห็นความอึดของยอดโชเฟอร์ก็ครั้งนี้เอง พ่อลากยาวชนิดไม่ให้ใครเปลี่ยน จากเมืองกะลอของรัฐฉาน ผ่านมัณฑะเลย์ ปะโก มายันพะยาจี..! http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1329011716 ตียาวรวดเดียวมาถึงเชิงเขาพระบรมธาตุอินทร์แขวนตอนตีสอง..! ๒๓.๐๐ น. ถึงพะยาจี ๒๔.๐๐ น. ข้ามสะพานซิตต็อง ๐๒.๐๐ น. ถึงเชิงเขาพระธาตุอินทร์แขวน จากคนไม่สูบบุหรี่ กลายเป็นอัดบุหรี่ชนิดมวนต่อมวน ระยะทางสามร้อยกว่าไมล์ หยุดกินกาแฟแก้วเดียว ก็พาพวกเรามานอนหนาวสั่นงั่ก ๆ มีเวลาซุกหัวประมาณ ๓ ชั่วโมง ก็จะได้ขึ้นพระธาตุอินทร์แขวนแล้ว..! คลิกเพื่ออ่านตอนต่อไป |
เวลาทั้งหมดอยู่ในเขตเวลา GMT +7 และเวลาในขณะนี้คือ 08:23 |
ค้นหาในเว็บวัดท่าขนุน
เว็บวัดท่าขนุน Powered by vBulletin
Copyright © 2000-2010 Jelsoft Enterprises Limited.