ถาม : ช่วงก่อนที่หลวงพ่อท่านหนึ่งอาพาธหนัก ดีว่าลูกศิษย์ใกล้ตัวพาท่านไปโรงพยาบาลทัน เกิดจากนกพิราบที่อยู่บนหลังคาห้องพักท่านมาทำรังกันเยอะ แล้วขี้ไว้เต็ม ทำให้ท่านมีอาการปอดติดเชื้อ อักเสบ หลวงพ่อเล่าว่า ศิษย์ท่านเอาปืนไปยิงนกร่วงลงมาเกือบหมด บอกว่าจะรักษาชีวิตหลวงพ่อไว้ ไม่รักษานก การทำแบบนี้ ที่จะไม่ให้ไปคำนึงถึงอกุศลกรรม ต้องวางกำลังใจอย่างไรคะ ?
ตอบ : ต้องยอมรับว่า ถ้าเราทำอย่างนั้น โอกาสลงนรกจะมีสูงมาก ลักษณะแบบนั้นเรียกว่ากำลังใจของพระโพธิสัตว์ ประเภทถ้าเราไม่ลงนรกแล้วใครจะลง เพราะฉะนั้น...เรื่องแบบนี้ไม่ต้องวางกำลังใจหรอก เป็นสันดานเดิมของเขาเลย

ถาม : ทำได้หรือคะ ปกติกลีเซอรีนเป็นส่วนผสมทำระเบิดไม่ใช่หรือ ?
ตอบ : ทำได้ แต่ว่าอันนี้เป็นแค่ปฏิกิริยาความร้อนที่เกิดขึ้น แล้วทำให้เกิดควันสีม่วงเข้ม แบบที่นินจาใช้พรางตัว นี่แสดงว่าพวกเราเรียนฟิสิกส์เรียนวิทยาศาสตร์กันมาแล้วลืมหมด ไม่เคยใช้งานเลย

แบบเดียวกับพวกที่เล่นกล ถึงเวลาก็เอาน้ำกรดใส่ขัน ให้เราถือขันไว้แล้วเทน้ำกรดใส่ ร้อนจนกระทั่งต้องโยนทิ้ง เสร็จแล้วเขาก็เอาพระใส่มือ เอาน้ำกรดเทราดมือเขาเลยก็ไม่เป็นอะไร อันนั้นเป็นกรดเกลือเฉย ๆ ถ้าไม่ใช่กรดเกลือเข้มข้นก็ไม่ทำอันตรายมืออยู่แล้ว เพียงแต่ว่ากรดเกลือจะทำปฏิกิริยากัดอะลูมิเนียม พอขันอะลูมิเนียมโดนน้ำกรดทำปฏิกิริยากัด ความร้อนจะทะลุมาใส่มือเรา เราเองก็ไม่รู้คิดว่าพระของเขาดีมาก ว่าแล้วก็จ่ายให้เขาไป ๒๙๙ บาทไม่เอา ๑๙๙ บาทไม่เอา ขอแค่ ๙๙ บาทก็พอ เขาซื้อมาถึง ๑๐ บาทหรือเปล่าก็ไม่รู้ ?

เมื่อไม่นานนี้มีคลิปที่คนลาวทดลองหลวงพ่อทวด ที่เอาไฟฟ้าลงไปช็อตปลาแล้วปลาก็ดิ้นแข็งทื่อเลย พอเอาหลวงพ่อทวดใส่ลงไปพร้อมกับปลาตัวใหม่ ช็อตเท่าไรก็ไม่เป็นไร จะเป็นได้อย่างไร เขาไม่ได้ถ่ายให้ดูว่าคัตเอาต์อยู่ตรงไหน พอถึงเวลาเขาจะทำตอนนั้นก็สับคัตเอาต์ออก แล้วตอนที่เขาเอาปลายสายไฟมาแตะกันให้ดู มีบางจังหวะที่เขาสับคัตเอาต์ไม่ทัน ก็ไม่มีประกายไฟ ดูก็รู้แล้วว่า อ๋อ...ลีลานี้มาหลอกขายของแน่ ๆ พระหลวงพ่อทวดปลอมดูง่ายเลย ไม่ใช่แท้ดูง่าย

พระอาจารย์กล่าวว่า "เมื่อวานนี้อาตมาไปงานพุทธาภิเษกกัณหาชาลีที่วัดสี่แยกเจริญพร เมื่อกราบขอบารมีพระ พรหม เทวดา ครูบาอาจารย์เสร็จแล้ว ก็ระลึกถึงกัณหากับชาลีสองพี่น้อง ปรากฏว่าท่านไปพระนิพพานหมดแล้ว กัณหาก็คือพระอุบลวรรณาเถรี ชาลีคือพระราหุล ท่านบอกว่าถ้านึกถึงกัณหาชาลีจะได้แค่เมตตามหานิยม แต่ถ้านึกถึงองค์ท่านได้เยอะกว่านั้น พวกเราเลือกเอาเองก็แล้วกัน

คราวนี้ท่านอาจารย์เทพเขาให้มา ๑๐๐ องค์ บอกว่า “บูชาองค์ละ ๓๐๐ บาทนะอาจารย์” อาตมาตอบว่า “เออ...กูจะเอาไปให้เขาบูชาองค์ละ ๑๐๐ บาท..!” วัตถุมงคลอยู่ที่น้องเล็ก ไม่รู้ว่ายังเหลือหรือเปล่า ?

ก็เพิ่งจะรู้ว่าท่านไปพระนิพพานกันหมดแล้ว ด้วยความที่คิดว่าพระเวสสันดรเป็นพระโพธิสัตว์ คิดว่าลูกสาวลูกชายก็น่าจะอยู่ในลักษณะพระโพธิสัตว์ สร้างบุญบารมีกันต่อ ที่ไหนได้ท่านไปพระนิพพานกันเกลี้ยงแล้ว

ก็ต้องบอกว่านาน ๆ ทีจะเจอแบบนี้ ท่านอาจารย์เทพเขามีแนวความคิดที่ดี ปกติแล้วเราก็เห็นเขาสร้างแม้กระทั่งชูชก สร้างกุมารทอง ฯลฯ กัณหาชาลีสองพี่น้องรักกันจะตาย แล้วทำไมเราไม่สร้างกัณหาชาลีแทนกุมารทองรักยมไปเลย ดีเหมือนกัน...เอ็งมานอกคอก ข้าเองกว่าจะหาท่านเจอว่าเป็นใครก็แทบตาย เพราะว่าส่วนใหญ่ถ้าหากว่าสร้างใครก็ควรที่จะให้ต้นตำรับท่านมาเสกเอง"

ถาม : ผมจะบวชพระ ขอทราบอานิสงส์การบวชพระครับ ?
ตอบ : ว่ากันไม่จบหรอก เอาเป็นว่าพยายามทำให้ดีเอาไว้ก็แล้วกัน ช่วงที่บวช ด้วยความที่ศีลของพระมีมาก ชีวิตฆราวาสมีศีล ๕ สมมติว่าเรามีเงิน ๕ ล้าน ชีวิตของพระนี่ศีล ๒๒๗ ก็เงิน ๒๒๗ ล้าน อานิสงส์มากกว่ากันหลายเท่า เพราะฉะนั้น...ไม่ว่าเราจะทำบุญเล็กทำบุญใหญ่อะไรก็ตาม ในตอนที่เป็นพระจะได้กุศลมากเป็นพิเศษ

ดังนั้น...ควรที่จะเร่งการสร้างบุญสร้างกุศลในเรื่องของ ศีล สมาธิ ปัญญา ให้มากเข้าไว้ ถ้าเราบวชอยู่ต่อไปได้จะได้เป็นกำลังใหญ่ในพระพุทธศาสนา ถ้าเราสึกหาลาเพศออกมา กุศลนี้จะเป็นต้นทุนให้เราดำเนินชีวิตได้สะดวกกว่าคนอื่น เหมือนกับคนมีเงินมาก จะลงทุนอะไรก็ได้ เพราะฉะนั้น...ต้องตั้งใจทำความดีตอนเป็นพระให้เยอะ ๆ เข้าไว้

พระอาจารย์กล่าวว่า "วัตถุมงคลของหลวงพ่อแก้ว วัดพวงมาลัย น่าเสียดายที่สุดเลยก็คืออาตมาชอบพระ แต่คนไปเห่อพิสมรกัน แล้วพระอย่างหลวงพ่อแก้วสร้างพระมีหรือจะไม่ขลัง ? แต่ด้วยความที่พิสมรโดนจัดเป็นเครื่องรางในตำนาน ก็เลยกลายเป็นว่าความนิยมนำหน้ากว่าพระหลายเท่า

ก็แบบเดียวกับของหลวงพ่อทองศุข วัดโตนดหลวง คนก็ไปหาตะกรุดพอกครั่งกัน แต่ครั่งที่ท่านทำเป็นรูปพระดันไม่เอา เออเข้าท่า...กูจะได้เก็บคนเดียว ...(หัวเราะ)..."

ถาม : เอาดอกไม้ใส่กรวยไปไหว้เจ้าที่ได้ไหมคะ ?
ตอบ : ถ้าสมมติว่าเราอยู่ที่ไหนที่เรารู้สึกว่าไม่ค่อยจะดีกับเรา ให้จัดลักษณะอย่างนี้แล้วใส่เงินลงไปด้วยบาทหนึ่ง เอาไปไหว้เจ้าที่ บอกกล่าวขออนุญาตอยู่อาศัยในสถานที่นั้น ๆ

ถาม : ลูกชายจะไปพม่าค่ะ ?
ตอบ : ไปเถอะ บ้านเราเองชัด ๆ ไปทางไหนก็มีคนพูดไทยได้

ถาม : จะต้องทำบุญอุทิศให้องค์ไหนเป็นพิเศษไหมคะ ?
ตอบ : ไม่รู้จะให้องค์ไหนก็ให้ท่านบุเรงนอง ตอนนี้ท่านบุเรงนองเป็นอินทกะ ก็เหมือนกับ รอง ผบ.ทบ. เพราะฉะนั้น..ไหว้ท่านก็ได้

พูดถึงลูกอมพันด้ายสาวพรหมจารี ของหลวงปู่ยิ้ม วัดหนองบัว ว่าสมัยนี้จะไปขอด้ายจากใคร "ผู้หญิงที่ประเภทไม่มีลูกไม่มีผัวกับใครเป็นคนปั่นให้ สมัยนี้หายาก คนปั่นด้ายได้ส่วนใหญ่สมัยนี้ก็คือกะเหรี่ยง แล้วสาวกะเหรี่ยงก็แต่งกันตั้งแต่อายุ ๑๒-๑๓ ปี ต้องไปหาสาวกะเหรี่ยงตัวเล็ก ๆ"

ถาม : (ไม่ชัด) ?
ตอบ : ไม่ใช่ ด้ายสาวพรหมจารีก็คือผู้หญิงที่ยังไม่มีสามีปั่นด้ายนั้น สมัยก่อนเราหาง่ายหรอก เพราะว่าแต่ละบ้านเขายังถือกรอบประเพณีรักนวลสงวนตัวอยู่ แต่สมัยนี้ไว้ใจไม่ได้สักคน

สนทนาปัญหาเรื่องวัด "คณะสงฆ์ของเราก็ต้องไปขอความคุ้มครองจากทางราชการ ซึ่งก็คือขอความร่วมมือจากทหารตำรวจ ซึ่งตอนนี้ทหารตำรวจไม่ฟัง แต่ว่ามีอย่างหนึ่งที่จะจำเป็นต้องทำเลยก็คือ ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่ลาออก ถ้าลาออกก็เท่ากับยอมรับว่าเราผิดจริง"

"ของบางอย่างคุณมีความคิดเป็นของตัวเอง มีการกระทำเป็นของตัวเอง ก็เป็นเรื่องดี แต่บางอย่างที่ผมแนะนำไป ถ้าเราทำแล้วจะดีกับตัวเอง แต่คุณกลับไม่ทำ ก็เลยทำให้บางทีเรื่องไม่ควรจะยุ่งขนาดนี้ ก็ยุ่งได้

คุณต้องดูตัวอย่าง ท่านเจ้าคุณมหาโพธิวงศาจารย์ วัดราชโอรสาราม อาจารย์สอนเทศน์ของผม ท่านโดนแช่ตอนเป็นพระธรรมกิตติวงศ์อยู่ ๒๒ ปี ท่านก็อดทนอดกลั้นของท่านไปเรื่อย จนกระทั่งในที่สุดก็ฝนซาฟ้าใส พอหลวงพ่อสมเด็จฯ วัดปากน้ำขึ้น ท่านก็ขยับได้ ตัวอย่างมีอยู่เห็น ๆ แต่พอผมบอกคุณให้อดทน คุณเองทนได้วันหนึ่งก็เลิกทนแล้วอะไรแบบนี้

เห็นชัด ๆ ว่าเราไม่ได้ใช้หลักธรรมที่ปฏิบัติมาในการทำหน้าที่ของเรา แต่เป็นการใช้อารมณ์มากกว่า เรื่องไม่จำเป็นต้องยุ่งอย่างนั้นก็ยุ่ง อย่างเช่นผมบอกว่าให้ไปติดป้ายเพื่อที่จะประกาศให้ชาวบ้านเขารู้ว่า เราไม่ได้ห้ามเขาเผาศพ แถมยังเผาฟรีให้ด้วย คุณก็ไม่ติด ถ้าไปติดตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์ เพราะกลายเป็นว่าเราไปแก้ตัว แต่ถ้าเราติดก่อนที่จะมีเรื่อง ชาวบ้านเขาจะได้รู้ความจริง แต่พอเราไม่ติดก็กลายเป็นว่าเขาตีกินอยู่ฝ่ายเดียว เพราะว่าเขาบอกอะไรไป ไม่มีปฏิกิริยาตอบออกมา ต่อให้เขารู้เลยว่าความจริงเป็นอย่างไร กำลังที่จะสนับสนุนเราก็ไหลไปหาผู้ใหญ่บ้านหมด

แล้วที่หนักที่สุดก็คือ ไม่ว่าผมจะไปที่ไหนก็มีแต่คนรู้เรื่องวัดนี้ ถามเรื่องวัดนี้ โดยบอกว่าคุณเป็นคนเล่าให้ฟัง จำไว้ว่า เสือโดนตีไม่ร้องหรอก ที่โดนตีแล้วร้องเอ๋งมีแต่หมาเท่านั้น เสือต่อให้บาดเจ็บขนาดไหนก็ซุ่มเลียแผลตัวเอง ไม่ใช่ไปประกาศให้เขารู้กันจนทั่วประเทศไทย"

มีโยมวางพระพุทธรูปไว้บนพื้น "คราวหน้าอย่าวางพระไว้ต่ำ จำไว้เลยพระพุทธรูปต้องไว้สูงเสมอ พูดง่าย ๆ ว่า ถ้าไม่มีที่วางก็อัญเชิญท่านเทินหัวเอาไว้"

โยมนั่งขวางทางเดิน "ทางนั้นเขาจะเดินเข้ามา เรานั่งซ้ายคนขวาคนเลยบังทางเดินเขาหมดพอดี โปรดย้ายที่นั่งด้วย ต้องบอกว่านั่งให้เป็นสุขตามที่อนาถปิณฑิกเศรษฐีท่านสอนลูกสาวว่า นั่งอย่างไรให้เป็นสุข ? เขามาแล้วเราไม่ต้องขยับ ฉะนั้น...ต้องหมั่นสังเกตเอาไว้ด้วย อย่าเอาความสะดวกสบายของเราคนเดียว"

พูดถึงจำปีงาแกะ ของหลวงพ่อสด วัดปากน้ำภาษีเจริญ "คุณรู้ไหมว่าดอกจำปีจริง ๆ คือปลัดขิก ? เพียงแต่เขาเห็นว่าทำเป็นปลัดขิกแล้วบางคนรับไม่ได้ จึงแกะเป็นดอกจำปีแทน"

พระอาจารย์กล่าวเตือนศิษย์ว่า "กำลังใจของเขามีแค่นั้น จะไปคิดว่าเขางี่เง่าไม่ได้หรอก"

ถาม : เอาพระวางไว้ในห้องนอนได้ไหมครับ ?
ตอบ : ได้...เพียงแต่ว่าหันด้านที่เหมาะสม อย่าไปไว้ปลายเท้าเราแล้วกัน

พระอาจารย์กล่าวว่า "คนหรือพระก็เหมือนกัน ต้องมีความพยายามส่วนตัวบวกกับวาระบุญที่ตัวเองทำไว้ ซึ่งจะยาวสั้นไม่เท่ากัน เมื่อถึงเวลาถ้าวาระบุญส่งผล เราจะเห็นว่าทำอะไรก็ง่ายไปหมด แต่ถ้าหากว่าไม่ส่งผล ทำอะไรก็ยากไปหมด ก็เลยกลายเป็นว่า เมื่อยังไม่ถึงเวลา ต้องรู้จักอดทน อดกลั้น รู้จักรอคอย

ต้นไม้ถ้ายังไม่มีลูกมีผล เราจะไปดึงยอดให้โตเร็ว ๆ นั้นเป็นไปไม่ได้หรอก บางคนเมื่อผลิดอกออกผลแล้ว จะพยายามสกัดกั้นอย่างไรไม่ให้สุก ก็เป็นไปไม่ได้ ถ้าวาระมาถึง ทุกอย่างจะลงตัวเอง แต่สำคัญอยู่ตรงที่เราต้องไม่ลืมคำสอนของพระพุทธเจ้าที่ว่า ขันตี ปะระมัง ตะโป ตีติกขา คำแรกของโอวาทปาฏิโมกข์ก็คืออดทนนั่นแหละ อดทนอดกลั้น ในเมื่อยังไปไม่ได้ก็บ่มเพาะตัวเองให้กำลังกายกำลังใจของเราดีที่สุด เมื่อถึงเวลาไปได้จะได้ไปง่ายที่สุด คล่องตัวที่สุด"

ถาม : จำเป็นต้องไปอยู่ที่นั้นหรือเปล่า ?
ตอบ : อยู่ในโลกที่ไหนก็เหมือนกันหมด แล้วคุณคอยดู...พอถึงเวลาแล้ว จะประเภทหลังตีนกลายเป็นหน้ามือ อะไรประมาณนั้นเลย

ถาม : ถ้าหนูสวดมนต์นั่งสมาธิแล้วหนูไม่มีตัวตน หนูควรจะทำอย่างไรต่อคะ ?
ตอบ : รับรู้ไว้เฉย ๆ ว่าตอนนี้เป็นอย่างนั้น ไม่ต้องไปสนใจว่าจะเป็นอย่างไร แล้วก็ไม่ต้องไปบังคับว่าจะออกมาได้เมื่อไร เราตามดูไปเรื่อย ๆ ยกเว้นว่าเบื่อเมื่อไรแล้วค่อยขยับออกมา

ส่วนใหญ่พอไปถึงตรงนั้นแล้วมักจะตกใจจนรีบเผ่นออกมา จะเสียประโยชน์ไปโดยใช่เหตุ

พระอาจารย์กล่าวว่า "บรรดาแม่ทัพนายกองขุนศึกสมัยก่อนต้องภาวนาจนชิน เพราะพวกคาถาอาคมต่าง ๆ ที่ช่วยให้อยู่ยงคงกระพันก็ต้องอาศัยสมาธิช่วย ด้วยความที่ท่านภาวนาจนชิน ท้ายสุดกำลังใจเกาะสมาธิได้ พอตายแล้วก็ไปดี เพียงแต่ว่าโทษยังรออยู่ ถ้าเผลอลงอบายภูมิเมื่อไร ก็เจอดอกเบี้ยทบต้นเท่านั้น ฉะนั้น...ท่านทั้งหลายเหล่านี้พอขึ้นไปสุคติก่อน เป็นเทวดา เป็นนางฟ้า เป็นพรหม ก็พยายามหนีสุดชีวิต เพราะรู้ว่ากรรมหนักรออยู่"

พระอาจารย์กล่าวว่า "กระเป๋าใบนี้เจ้าของป่วยเป็นเอดส์ตาย ญาติเขาเอามาถวายเอาไว้ อาตมาก็ใช้มาจวนจะ ๒๐ ปี น่าจะเกิน ๒๐ ปีแล้ว ส่วนใหญ่นิสัยอาตมาก็คือใช้ของจนพังคามือ มาระยะหลังนี่อะไรพังคามือก็มีคนเอาไปประมูลต่อ แต่ที่พังคาปากหมามักจะเป็นรองเท้า เผลอหน่อยเดียวโดนเอาไปแทะเสียแล้ว"

พระอาจารย์สอนศิษย์ "รับเงินจากใคร ต่อให้ยิ่งใหญ่แค่ไหนหรือว่าน่าเชื่อถือแค่ไหน ให้นับเสียต่อหน้านั่นแหละ ใครจะว่าเราดูถูกเขาก็ช่าง เพราะว่าถ้าพลาด คนที่รับผิดชอบก็คือเราเอง ต้องทำไว้ให้ชิน"

ถาม : ไหน ๆ ผมก็เป็นศิษย์มาตั้งแต่ปี ๒๕๓๘ แล้ว ผมอยากเป็นศิษย์ที่ถูกต้องตามกฎหมาย ต้องทำอย่างไรบ้างครับ ?
ตอบ : ตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติ ละกิเลสไป ละกิเลสได้สักระดับหนึ่งเมื่อไรก็ถูกต้องตามกฎหมายเมื่อนั้น

ถาม : ขอวิธีบรรเทากรรมเก่าที่ตามมาครับ ?
ตอบ : ภาวนาเยอะ ๆ บุญจากการภาวนาทำให้อานิสงส์ความดีมีมาก จะหนีกรรมได้ชั่วคราว ไม่ได้ได้หมดนะ...ได้แค่ชั่วคราว เพราะฉะนั้น...ต้องภาวนาบ่อย ๆ ทำให้ต่อเนื่อง

ถาม : คนที่ท่านฝากมาด้วย ทำอย่างไรดีครับ ?
ตอบ : เรามีหน้าที่ก็สงเคราะห์ไปตามกำลัง หมดหน้าที่แล้วก็แล้วกัน เราทำเรื่องส่วนตัวของเราไป หน้าที่ก็ส่วนหน้าที่ เราก็ลากกันไปถูกันไป

ถาม : ทั้งลากทั้งถูเลยครับ...เหนื่อย ?
ตอบ : แค่นี้เอ็งบ่นเหนื่อยแล้ว ของข้าเยอะกว่าตั้งเท่าไร ?

พระอาจารย์กล่าวสอน "สามเณร...จำไว้ว่าครูบาอาจารย์ดีแค่ไหนก็ตาม เป็นแค่ไม่ถึง ๑๐% อีก ๙๐% เราต้องใช้ความพยายามเอง เพราะฉะนั้น...บางทีสถานที่ดี ครูบาอาจารย์ดี แต่ตัวเรามีความเพียรไม่พอ ก็ไม่มีประโยชน์สำหรับเรา"

ถาม : จักรวาลอื่นมีพระพุทธเจ้าไหมครับ ?
ตอบ : ไม่มี...แต่พระองค์ท่านสามารถไปโปรดเขาได้ เหตุที่จักรวาลของเราเรียกว่ามงคลจักรวาล เพราะว่าเป็นจักรวาลเดียวที่มีพระพุทธเจ้าตรัสรู้ ด้วยพุทธานุภาพของพระองค์ท่าน สามารถแสดงพุทธนิมิตไปโปรดสัตว์โลกได้ทุกจักรวาล บางทีท่านที่ได้อภิญญาสมาบัติไปเจอ จึงคิดว่าจักรวาลอื่นก็มีพระพุทธเจ้าด้วย

บางครั้งท่านก็ไปโปรดทีหนึ่งเป็นร้อยเป็นพันแห่ง คนไปถึงตรงนี้ก็มี ตรงนั้นก็มี จึงคิดว่าจักรวาลอื่นก็มีพระพุทธเจ้าด้วย ลืมไปว่าชมพูทวีปเราอยู่ในมงคลจักรวาล ที่ชื่อมงคลจักรวาลเพราะเป็นจักรวาลที่มีพระพุทธเจ้ามาตรัสรู้

พระพุทธเจ้าที่เป็นของอัศจรรย์ เพราะว่าเกิดได้ยากสุด ๆ เพราะฉะนั้น...ถ้าจักรวาลโน้นก็มี จักรวาลนี้ก็มี ก็จะกลายเป็นการลดคุณค่าของพระองค์ไป ทั้งที่เป็นสิ่งที่เกิดได้ยากและมากด้วยคุณค่าจนประมาณไม่ได้

หลวงพ่อสั่งเปิดเครื่องปรับอากาศ "บางทีก็ขี้เหนียวไม่ได้ แต่จำไว้ว่าถ้าไม่ใช้ก็หมดเรื่องเลย อย่างอาตมาอยู่วัดร้อนแค่ไหนก็ไม่ใช้ พัดลมก็ไม่เอา เดี๋ยวก็ชินไปเอง ไปไหนก็สบาย แต่โยมไม่ได้ โยมไม่เคยชินจะตายเอา

ตอนนี้อาจารย์แบงค์เวลาเดินบิณฑบาตกลับมา อย่างกับใครเอาน้ำราดตัวมาเลย น้ำหนัก ๑๐๐ กว่ากิโลกรัม เดินบิณฑบาต ๕ กิโลเมตร ท่านกำลังอยู่ในช่วงพยายามลดน้ำหนักอยู่"

พระอาจารย์กล่าวว่า "สมัยโบราณยศต่ำสุดก็คือพัน ถ้าเปรียบเป็นทหารก็ราว ๆ นายสิบ พอมาหมื่นนี่ก็จ่า พอเป็นขั้นท่านขุนก็นายร้อย เป็นคุณหลวงก็นายพัน เป็นพระก็พลตรี เป็นพระยาก็พลโท เป็นเจ้าพระยาก็พลเอก นี่คือโดยประมาณ เพราะฉะนั้น...ที่เขาเรียกออกญานั่นก็คือเป็นพระยา ถ้าหากว่าออกพระก็คือคุณพระ ออกหลวงก็คือคุณหลวง"

พระอาจารย์เล่าว่า "ต้นเดือนที่ผ่านมาเจ้าหน้าที่เทศบาลไปฉีดยาป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าให้ที่วัด ๒ รอบก็ยังไม่ทั่ว เพราะว่าหมาบางตัวไม่ยอมให้จับ พอเห็นเพื่อนโดนจิ้มร้องเข้าหน่อยก็ไม่เข้าใกล้เลย เลยไม่รู้ว่าจะจับอย่างไร พอฉีดยาเสร็จเขาก็เอาสีพ่นไว้ จะได้จำได้ว่าตัวไหนฉีดแล้ว มีพวกประเภทจินตนาการบรรเจิด พ่นเป็นตัวหนังสือเลยว่า ‘กูฉีดยาแล้ว’ ก็มี

เรื่องของโรคพิษสุนัขบ้าหรือที่เราเรียกว่าโรคกลัวน้ำ อย่าไปเข้าใจว่าเป็นเฉพาะหน้าร้อน เป็นได้ทุกฤดูกาล แต่หน้าร้อนเป็นช่วงที่กำเริบได้ง่าย แล้วก็ไม่ใช่เป็นแค่หมา สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมทุกชนิด แม้กระทั่งค้างคาวก็เป็นพาหะนำเชื้อได้ ไม่อย่างนั้นไปคิดว่าต้องหมากัดแมวกัดเท่านั้น บางคนประเภทคิดว่าเลี้ยงหนู เลี้ยงกระรอกกระแต โดนกัดไม่เป็นไร สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมทุกชนิดเป็นพาหะนำโรคกลัวน้ำได้ โรคนี้ทำลายสมอง ถึงเวลาก็คลุ้มคลั่ง"

ถาม : ทำไมปลัดขิกหลวงพ่อโสก คนรู้จักน้อยกว่าพระขรรค์ ?
ตอบ : มีน้อย คุณลองนึกถึงเขาควายเผือกอันหนึ่งเหลาพระขรรค์ได้เท่าไร ? แล้วถ้าทำปลัดขิกจะได้กี่อัน ? ก็ได้นิดเดียว แล้วควายเผือกโดนฟ้าผ่าตายตัวหนึ่งนี่หาง่ายนักหรือ ? ใครมีอยู่นี่หวงอย่าบอกใครเลย ผมกว่าจะไปหลอกไปล่อเขามาได้แต่ละอันนี่ประเภทน้ำลายแห้งเลย

สมัยก่อนใครอยากได้จากหลวงพ่อโสก ต้องเดินเทียวไปเทียวมาอยู่เป็นเดือน ต้องไปประเภทให้ท่านเห็นความประพฤติ ให้ท่านไว้วางใจกว่าท่านจะยอมทำให้ เพราะฉะนั้น...ลูกผู้ชายเมืองเพชรยุคนั้นเขาบอกว่า วัตถุมงคลของหลวงพ่อโสก มีพระขรรค์เล่ม ปลัดขิกอัน ผ้ายันต์ผืน ไปได้ร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำ

ถาม : ผ้ายันต์หลวงพ่อโสก ?
ตอบ : ผ้ายันต์หลวงพ่อโสกเป็นกระดาษหนา ๆ คล้าย ๆ กระดาษสา ปัจจุบันนี้ส่วนใหญ่กลายเป็นสีน้ำตาลแก่ ๆ หมดแล้ว บางทีก็อาจจะออกดำ ๆ ด้วยซ้ำ แต่ลายมือท่านสวยมาก

ลายมือที่สวยสุด ๆ เลยก็มีหลวงปู่ภู วัดท่าฬ่อ หลวงพ่อแจ่ม วัดวังแดงเหนือ หลวงพ่อโสก วัดปากคลองบางครก ลายมืออาลักษณ์ชัด ๆ เลย แล้วเขียนเป็นบาลีขอม

ของหลวงปู่ภู วัดท่าฬ่อ ผมโชคดีได้กระดานชนวนที่ท่านวาดยันต์วาดอะไรให้ งวดนี้ผมเอามาทำยันต์ท้าวเวสสุวรรณ คือตอนแรกจะทำวัตถุมงคลเป็นที่ระลึกสำหรับงานเปิดนมัสการรอยพระพุทธบาทวัดท่าขนุน ปรากฏว่าท้าวเวสสุวรรณท่านบอกให้เอารูปของท่านลงข้างหลังเหรียญให้ด้วย

พระอาจารย์กล่าวว่า "ระยะนี้งานที่อาตมารับมากเลยก็คือนั่งปรกกับงานหล่อพระ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ฮิตกันจัง ช่วงเดือนที่ผ่านมานี้หล่อพระเป็น ๑๐ องค์แล้ว ขนาดว่าอาตมาไม่มีเวลา เขาก็ยอมเลื่อนงานลากงานเพื่อให้ไปให้ได้ โดยเฉพาะท่านอาจารย์เทพ วัดสี่แยกเจริญพร บอกท่านว่า “ผมไปไม่ทันวันงาน ผมต้องสวดมนต์ฉันเพลที่วัดห้วยน้ำขาวก่อน” “ไม่เป็นไรครับ...อาจารย์มาเถอะ” “ไม่ทันเวลานะ” “ไม่เป็นไรครับ ผมจะลากจนกว่าอาจารย์จะมาแล้วค่อยเริ่ม” ตกลงไม่ให้ราคาคนอื่นเลยหรืออย่างไร ?

อย่างหลวงปู่อำนวย หลวงป๋าวิวัฒน์ ท่านก็สุดยอดเซียนมโนมยิทธิอยู่แล้ว แต่ดันมาให้ราคาพระอาจารย์เล็กมากกว่าตัวเอง คราวนี้ก็อย่างว่าแหละ...ท่านเป็นรุ่นครูบาอาจารย์ พรรษาของท่านมากกว่าอายุของอาตมาอีก อายุท่านปีนี้น่าจะ ๙๓ แล้ว พรรษา ๗๓ มากกว่าอายุอาตมาอีก อาตมาเพิ่งจะแตะ ๖๐

ลองไปดูหนังสือสุทธิหลวงปู่สิ เป็นเล่มปกแข็ง จะมีบอกด้วยว่า สอบประโยคหนึ่งได้เมื่อ... ประโยคสองได้เมื่อ... ประโยคสามได้เมื่อ... บอกไว้หมดเลย รุ่นของอาตมาทำไม่รอบคอบอย่างนั้น ของท่านสอบนักธรรมชั้นตรีได้เมื่อ... นักธรรมโทได้เมื่อ... นักธรรมเอกได้เมื่อ... เขาลงไว้หมดเลย อีกท่านหนึ่งก็เพื่อนร่วมรุ่นปริญญาเอก หลวงพ่อเจ้าคุณพระสมุทรวชิรโสภณ เป็นเจ้าคณะจังหวัดสมุทรสงคราม ท่านสอบนักธรรมเอกตอนอาตมา ๑ ขวบ อายุมากแต่ท่านดูกระฉับกระเฉงแข็งแรง สอบนักธรรมเอกตอนอาตมา ๑ ขวบ...ตายละวา"

ถาม : หมาอายุ ๑๒ ขวบ ?
ตอบ : อายุหมาเท่ากับคน ๗ รอบ เพราะว่าหมาอายุเป็น ๗ เท่าของอายุคน ดังนั้น ๑๒ ขวบของหมาเท่ากับ ๑ รอบ ถ้าเทียบกับคนก็เท่ากับคน ๗ รอบ ก็ ๘๔ ปี เข้าไปแล้ว

สัตว์ที่อยู่กับคนอายุจะยืนกว่าสัตว์ป่าทั่วไป เพราะสัตว์ป่านี่เจ็บไข้ได้ป่วยไม่มีใครดูแล หาได้ก็กิน หาไม่ได้ก็ต้องอด อยู่กับคนของกินเหลือเฟือ แบบเดียวกับหมู่บ้านแย้ ชาวบ้านเอาอาหารเม็ดโยน ๆ เลี้ยง ก็มากินเต็มไปหมด เด็ก ๆ จับก็ดิ้น ดิ้นหลุดก็กินต่อ ไม่เห็นว่าจะหนีไปไหน เพราะเขารู้ว่าหมู่บ้านนี้ไม่ทำอะไรพวกเขา

ถาม : เขาไม่กินแย้หรือคะ ?
ตอบ : เขาพยายามอนุรักษ์ไว้ แล้วทุกคนมีความเห็นร่วมกันว่าควรจะรักษาไว้ ตอนนี้ก็เลยกลายเป็นแหล่งเที่ยว พอนักท่องเที่ยวเข้าไป อะไรก็ขายได้หมด กลายเป็นรายได้ดีกว่าไปขายแย้กินอีก ถ้าเอาแย้ไปขายได้ไม่กี่สตางค์เดี๋ยวก็หมดแล้ว

ที่ขอนแก่นก็มีหมู่บ้านงูจงอาง จะลูกเล็กเด็กแดงโตมากับงู ไม่มีใครกลัว ต้องบอกว่าถ้าเราไม่กลัวเขา เขาไม่กลัวเราก็อยู่ได้ นี่ก็ต่างคนต่างอยู่ ถ้าเราไม่กลัวเขาไม่คิดร้าย เขาก็ทำอะไรไม่ถูก

อาตมาก็จับงูให้ดูไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้ว ท่านอาจารย์สมพงษ์ยังทำใจไม่ได้ โน่น...ยืนอยู่ประมาณมุมห้องโน่น พร้อมกับไม้ยาว ๒ วาคอยเอาใจช่วย ถึงเวลาอาตมายกงูจงอางขึ้นมาให้ดูก็วิ่งหนีกัน พวกเอ็งทำอย่างนี้ข้าจะตาย เพราะว่าถ้างูตกใจจะกัดใคร ? ก็กัดคนจับก่อน

พระอาจารย์เล่าว่า "ตอนนี้มีแต่ญาติโยมเทียวไปเทียวมาดูหลวงพ่อนาก แล้วตอนหลวงพ่อเงินทำไมไม่เห่อวะ ? เขาบอกสวยสู้องค์นี้ไม่ได้ ความจริงหลวงพ่อเงินสีท่านขาวแล้วกลืน ๆ กับพื้นหลัง ส่วนหลวงพ่อนากส่องไฟนี่แจ่มเลย สีสะดุดตา เดี๋ยวต้องรอหลวงพ่อทองคำอีกองค์ ครบสามองค์เมื่อไรจะมหัศจรรย์มาก

มีไหมที่เขาสามารถเคลือบหรือว่าชุบพระองค์ใหญ่ ๆ ขนาดนั้นได้ ถ้าได้...พอหล่อองค์เงินเสร็จแล้วก็ชุบทอง ก็ลักษณะเดียวกับไปชุบไมครอน ราคาจะสูงหน่อยแต่แน่นอน แล้วเราไม่ต้องปิดทองบ่อย ๆ"

พระอาจารย์กล่าวว่า "นึกถึงพ่อปู่หมอน้อยที่อ่างทอง ที่ทำแหวนพิรอดดังระเบิด อาตมาอยากจะยกให้เป็นแหวนพิรอดอันดับหนึ่งของประเทศเสียด้วยซ้ำไป แต่ว่าแหวนพิรอดหลวงปู่ยิ้ม วัดหนองบัว เข้าไปอยู่ในเครื่องรางในตำนานไปก่อน

อันนั้นหลานได้วิชาแต่ลูกไม่ได้ หลานสนใจแล้วท่านก็ถ่ายทอดวิชาให้หมด ทำได้เท่ากับท่านด้วย ก็ยังดีมีหลานสนใจ ต่อไปก็ต้องมีโหลนมีลื้อ"