สอนตัวเองยังไม่ได้ จะไปสอนคนอื่นได้อย่างไร

[เถรี]

ถ้าเรายังทำไม่ได้ เรายังปฏิบัติไม่ได้ เราจะเอาอะไรไปสอนญาติโยมเขา สอนตัวเองยังไม่สำเร็จ สอนคนอื่นจะไปสำเร็จได้อย่างไร ? ตราบใดที่เรายังทำไม่ได้ ยังไม่รู้จริง ตราบนั้นสิ่งที่เราพูด ก็ไม่แน่ว่าจะถูกต้อง สิ่งที่เราสอน ก็ไม่แน่ว่าจะเป็นไปตามพระสัทธรรมขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

ปัจจุบันนี้นักบวชต่าง ๆ ตลอดจนกระทั่งฆราวาส ทำให้พระธรรมคำสั่งสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตกต่ำเหลือเกิน แต่ละคนอ้างสิทธิ อ้างเสรีภาพ ในการที่จะวิเคราะห์ วิจัย วิจารณ์คำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

นั่นเป็นการใช้การวิเคราะห์ วิจารณ์ วิจัย ด้วยโลกียปัญญาในลักษณะของปริยัติ คือศึกษาวิเคราะห์ข้อมูลเท่านั้น ไม่ใช่การปฏิบัติ จนตีราคาคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตกต่ำลงไปทุกวัน ไร้ค่าลงไปทุกวัน

หน้าที่ของเราคือ ต้องทำให้ได้ เมื่อถึงวาระ ถึงเวลา เราจะได้ยืนยันกับเขา เราจะได้มีหลักฐานบอกเขาว่า ธรรมะขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่แท้จริงเป็นอย่างนี้

ถ้าเราทำอย่างนี้ได้ เราถึงจะเป็นศากยบุตรพุทธชิโนรส คือเป็นลูกที่พระพุทธเจ้าท่านรักมาก แต่ถ้าเราทำไม่ได้ สักแต่ว่าอาศัยผ้าเหลือง ให้โยมเขาสงเคราะห์ไปวันหนึ่งวันหนึ่ง สักแต่ว่าอาศัยพระศาสนาเป็นที่อาศัย เป็นที่อยู่ที่กินไปวันหนึ่งวันหนึ่ง

เราตายเมื่อไร เรามีหวังลงอเวจีมหานรก อบายภูมิเปิดรอเราอยู่ ดังนั้น ในแต่ละวันเราต้องทบทวนศีลของเราให้บริสุทธิ์ เราต้องรักษาสมาธิของเราให้ตั้งมั่นทรงตัว เราต้องมีปัญญา รู้แจ้งเห็นจริงสภาพร่างกายนี้และสภาพของโลกนี้

จงถอนความยินดี อยากได้ใคร่มีในร่างกายนี้ ในโลกนี้เสีย เพื่อจะได้หลุดพ้นไปพระนิพพานให้ได้ เพื่อที่เราจะได้เป็นบุคคลที่ญาติโยมเขาสงเคราะห์แล้วได้อานิสงส์มาก เพื่อที่เราจะได้เผยแผ่พระธรรมคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าให้ขจรขจายออกไป เพื่อที่ญาติโยมทั้งหลายจะได้รู้ว่านักบวชที่ดีจริง ๆ ยังมีอยู่

แม้ว่าจะดีถึงที่สุดไม่ได้ ก็ให้ดีในลักษณะของพระโยคาวจร คือ ผู้ตั้งใจปฏิบัติเพื่อความหลุดพ้น แม้จะไม่ได้เป็นพระโสดาบัน พระสกทาคามี พระอนาคามี หรือพระอรหันต์ ขึ้นชื่อว่าพระโยคาวจร ก็ยังไม่ขาดทุนมากนัก


คัดลอกจากหนังสือกรรมฐาน ๔๐
เรื่อง กายคตานุสติ
พระครูธรรมธรเล็ก สุธมฺมปญฺโญ