ตัดใจที่จะสละ

[เถรี]

ถาม : กำลังใจตัดที่บอกว่า ให้นึกไปว่าเป็นของที่จะสละแล้ว หมายถึงอะไร ?
ตอบ : ก็ตอนนั้นเราเหลืออะไรบ้าง ? ถ้าหากเป็นกำลังใจพระพุทธเจ้า ก็ประเภทสละเลือดเนื้อร่างกาย สละแขนขาอะไรได้ง่าย ๆ พอถึงวาระสุดท้ายไม่มีอะไรจะสละแล้ว แม้แต่ชีวิตนี้ก็จะสละได้ เพราะว่าถึงตายเราก็ไปพระนิพพาน

ถาม : ถ้าเป็นของใช้อะไรนี้ก็ยังถือว่าใช้ไม่ได้ ?
ตอบ : จริง ๆ ก็คือถ้าเห็นว่าเป็นปัจจัยเครื่องอาศัยอย่างเดียว เราเองใช้แค่ตอนที่ดำรงชีวิตอยู่ อย่างไรก็ต้องพังจากกันไปข้างหนึ่ง ทุกสิ่งทุกอย่างจะมีประโยชน์แค่ตอนที่เรามีชีวิตอยู่เท่านั้น ไม่รู้จะไปรักไปหวงทำไม ตอนเราใช้อยู่ก็รักษาให้ดีที่สุด ถ้าหากว่าต้องจากกันก็ไม่เห็นจะต้องไปห่วงหาอาลัยอะไร

พระพุทธเจ้าทรงใช้คำว่า เหมือนนกบินจากคอน ไม่มีร่องรอยอะไรเหลือไว้ ไปดูกิ่งไม้กิ่งไหนที่นกเกาะแล้วมีรอยตีนเหลือบ้าง ? ไม่มีหรอก ยกเว้นว่าตีนสกปรก ไปเหยียบขี้ดินมา บางคนก็แปลกใจว่า ของอะไร ๆ ดี ๆ ที่ผมมีอยู่ เที่ยวไปถวายท่านนั้นท่านนี้ บางทีเขาเสียดายแทน คุณไม่ต้องเสียดายหรอก อันดับแรก เราถวายพระระดับนั้น ของแค่นี้ยังไม่สมกับกำลังใจเสียด้วยซ้ำไป ส่วนอันดับที่สอง ทุกสิ่งทุกอย่างจะมีประโยชน์ก็ตอนที่เรามีชีวิตอยู่เท่านั้น ถ้าคุณไปเผลอยึดเกาะก็เสร็จอีกต่างหาก ถ้ายังตัดใจสละไม่ได้ จาคานุสติก็ยังไม่เต็มหรอก


กระโถนข้างธรรมาสน์ฉบับที่ ๔๔
เดือนตุลาคม ๒๕๔๕
สนทนากับพระอาจารย์เล็ก