เถรี
22-09-2015, 15:45
ทุกคนตั้งกายให้ตรง กำหนดสติคือความรู้สึกของเราเอาไว้เฉพาะหน้าที่ลมหายใจเข้าออก หายใจเข้า...ให้ความรู้สึกไหลตามลมหายใจเข้าไป หายใจออก...ให้ความรู้สึกไหลตามลมหายใจออกมา จะใช้คำภาวนาอะไรก็ได้ที่เราถนัดมาแต่เดิม
วันนี้เป็นวันเสาร์ที่ ๕ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๕๘ วันนี้อยากจะบอกกล่าวกับพวกเราว่า การปฏิบัติธรรมของพวกเรานั้น จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องหวังความหลุดพ้น เพราะถ้าไม่สามารถที่จะหลุดพ้นได้ เราก็ต้องเวียนว่ายตายเกิด ทนทุกข์ทรมานอยู่ไม่รู้จบ ใน ๓๑ ภพภูมินั้น ไม่มีภพไหนภูมิไหนที่มีความสุขโดยส่วนเดียว โดยเฉพาะอย่างยิ่งภูมิที่อยู่เบื้องต่ำ ก็ยิ่งมีความทุกข์มากเป็นพิเศษ
ถ้าเรามาดู ๕ ภพภูมิในส่วนของเหฏฐิมสงสาร ได้แก่ สัตว์นรก เปรต อสุรกาย สัตว์เดรัจฉาน และมนุษย์ สัตว์นรกนั้นประกอบไปด้วยความทุกข์เป็นปกติ โดนไฟแผดเผา โดนสรรพาวุธสับฟัน ทุกข์ทรมานเจ็บปวดขนาดไหนก็ไม่ตาย พอสิ้นใจลงไป โดนลมกัมมชวาตพัดมาก็เกิดมีกายขึ้นมาใหม่ โดนไฟแผดเผา โดนสรรพาวุธสับฟันต่อไป ไม่มีความสุขแม้แต่วินาทีเดียว มีแต่ความทุกข์ยาก เจ็บปวด เร่าร้อนอยู่ตลอดเวลา
ในส่วนของเปรตซึ่งมีกรรมเบาบางลง มาชดใช้ในส่วนของเศษกรรม ก็ต้องทนอดอยาก หิวโหย ไม่สามารถที่จะหาอะไรกินให้อิ่มปากอิ่มท้องได้ เราอดข้าวแค่มื้อสองมื้อก็รู้สึกว่าหิวแย่แล้ว แต่เหล่าเปรตทั้งหลายนั้น ต้องอดอยากทุกข์ทรมานอยู่เป็นกัป ๆ
ในส่วนของอสุรกาย ดำรงชีวิตอยู่ด้วยความหวาดกลัว กินแต่เศษอาหารที่เขาทิ้งแล้ว หรือซากสัตว์ที่เน่าเปื่อย ในส่วนของสัตว์เดรัจฉานนั้นก็อยู่ในสภาพของผู้แข็งแรงข่มเหงผู้อ่อนแอ ไม่สามารถที่จะหากินให้ได้ดั่งใจของตน ได้อาหารมาก็ต้องรีบกิน เพราะอาจจะโดนเขาแย่งไปเมื่อไรก็ได้ หรือตนเองอาจจะกลายเป็นเหยื่อ เป็นอาหารของสัตว์ที่แข็งแรงกว่าก็ได้
ในส่วนของมนุษย์นั้น ก็เต็มไปด้วยความทุกข์ เพราะมีความปรารถนาไม่สมหวังเป็นปกติ ดังนั้น..ในส่วนของภพภูมิเบื้องต้นทั้ง ๕ ภูมินี้ ก็ถือว่าเป็นส่วนของการที่ต้องได้รับการทุกข์ทรมานอยู่ตลอดเวลา ยิ่งต่ำลงไปมากเท่าไร ก็ยิ่งทุกข์มากขึ้นเท่านั้น
วันนี้เป็นวันเสาร์ที่ ๕ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๕๘ วันนี้อยากจะบอกกล่าวกับพวกเราว่า การปฏิบัติธรรมของพวกเรานั้น จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องหวังความหลุดพ้น เพราะถ้าไม่สามารถที่จะหลุดพ้นได้ เราก็ต้องเวียนว่ายตายเกิด ทนทุกข์ทรมานอยู่ไม่รู้จบ ใน ๓๑ ภพภูมินั้น ไม่มีภพไหนภูมิไหนที่มีความสุขโดยส่วนเดียว โดยเฉพาะอย่างยิ่งภูมิที่อยู่เบื้องต่ำ ก็ยิ่งมีความทุกข์มากเป็นพิเศษ
ถ้าเรามาดู ๕ ภพภูมิในส่วนของเหฏฐิมสงสาร ได้แก่ สัตว์นรก เปรต อสุรกาย สัตว์เดรัจฉาน และมนุษย์ สัตว์นรกนั้นประกอบไปด้วยความทุกข์เป็นปกติ โดนไฟแผดเผา โดนสรรพาวุธสับฟัน ทุกข์ทรมานเจ็บปวดขนาดไหนก็ไม่ตาย พอสิ้นใจลงไป โดนลมกัมมชวาตพัดมาก็เกิดมีกายขึ้นมาใหม่ โดนไฟแผดเผา โดนสรรพาวุธสับฟันต่อไป ไม่มีความสุขแม้แต่วินาทีเดียว มีแต่ความทุกข์ยาก เจ็บปวด เร่าร้อนอยู่ตลอดเวลา
ในส่วนของเปรตซึ่งมีกรรมเบาบางลง มาชดใช้ในส่วนของเศษกรรม ก็ต้องทนอดอยาก หิวโหย ไม่สามารถที่จะหาอะไรกินให้อิ่มปากอิ่มท้องได้ เราอดข้าวแค่มื้อสองมื้อก็รู้สึกว่าหิวแย่แล้ว แต่เหล่าเปรตทั้งหลายนั้น ต้องอดอยากทุกข์ทรมานอยู่เป็นกัป ๆ
ในส่วนของอสุรกาย ดำรงชีวิตอยู่ด้วยความหวาดกลัว กินแต่เศษอาหารที่เขาทิ้งแล้ว หรือซากสัตว์ที่เน่าเปื่อย ในส่วนของสัตว์เดรัจฉานนั้นก็อยู่ในสภาพของผู้แข็งแรงข่มเหงผู้อ่อนแอ ไม่สามารถที่จะหากินให้ได้ดั่งใจของตน ได้อาหารมาก็ต้องรีบกิน เพราะอาจจะโดนเขาแย่งไปเมื่อไรก็ได้ หรือตนเองอาจจะกลายเป็นเหยื่อ เป็นอาหารของสัตว์ที่แข็งแรงกว่าก็ได้
ในส่วนของมนุษย์นั้น ก็เต็มไปด้วยความทุกข์ เพราะมีความปรารถนาไม่สมหวังเป็นปกติ ดังนั้น..ในส่วนของภพภูมิเบื้องต้นทั้ง ๕ ภูมินี้ ก็ถือว่าเป็นส่วนของการที่ต้องได้รับการทุกข์ทรมานอยู่ตลอดเวลา ยิ่งต่ำลงไปมากเท่าไร ก็ยิ่งทุกข์มากขึ้นเท่านั้น