เถรี
11-02-2015, 19:45
ขอให้ทุกคนตั้งกายให้ตรง กำหนดสติคือความรู้สึกทั้งหมดของเราอยู่ที่ลมหายใจเข้าออก หายใจเข้า..ให้ความรู้สึกทั้งหมดไหลตามลมหายใจเข้าไป หายใจออก..ให้ความรู้สึกทั้งหมดไหลตามลมหายใจออกมา จะใช้คำภาวนาอะไรก็ได้ ที่เรามีความถนัดมีความชำนาญมาแต่เดิม
วันนี้เป็นวันศุกร์ที่ ๖ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๕๘ วันนี้มีญาติโยมถามปัญหาว่า พบเจอความทุกข์มากมายมหาศาล เห็นทุกอย่างชัดเจนแต่ปล่อยวางไม่ได้ ลักษณะอย่างนี้แปลว่า กำลังของสติสมาธิและปัญญาของเรายังไม่เพียงพอ โดยเฉพาะในการใช้ปัญญาพิจารณาให้เห็นทุกข์ ในเมื่อขาดความคล่องตัวขาดความชำนาญในการพิจารณา กำลังสมาธิไม่เพียงพอ ปัญญาไม่ถึง จึงไม่สามารถที่จะปล่อยได้วางได้
ดังนั้น เมื่อพวกเราภาวนาจนอารมณ์ใจทรงตัวแล้ว สิ่งที่จะลืมไม่ได้ก็คือคลายสมาธิออกมา พิจารณาให้เห็นว่าสภาพร่างกายของเรานี้ ตั้งแต่ลืมตาตื่นขึ้นมาจนหลับตาลงไป มีแต่ความทุกข์ทั้งสิ้น ลืมตาขึ้นมาก็ขี้มูกราขี้ตากรังไม่สามารถที่จะทนอยู่ได้ ต้องไปอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟัน ความสกปรกทำให้ร่างกายนี้ทุกข์ ทำให้จิตใจของเราทุกข์ การที่ต้องชำระล้างเพื่อไม่ให้ร่างกายนี้สกปรก ก็ประกอบไปด้วยความทุกข์เช่นกัน พอปวดหนักปวดเบาต้องเข้าห้องน้ำห้องส้วม ล้วนแล้วแต่เป็นความทุกข์
หิวขึ้นมาต้องหาให้ร่างกายนี้กิน ต้องเตรียมข้าวปลาอาหาร ต้องเสียเวลาไปนั่งกิน กระหายขึ้นมาต้องหาน้ำให้ร่างกายดื่ม ร้อนต้องหาเครื่องบรรเทา หนาวต้องหาผ้าห่มให้ ทำการทำงานมีแต่ความเครียดความทุกข์ แม้กระทั่งเดินทาง ก็อาจจะเจออุบัติเหตุหรือว่ารถราติดสะบั้นหั่นแหลก
สิ่งทั้งหลายเหล่านี้รุมเร้าเข้ามาเป็นความทุกข์ทั้งสิ้น แล้วยังมีความเจ็บไข้ได้ป่วย ความสกปรกโสโครกของร่างกายเป็นปกติ ร่างกายเคลื่อนคล้อยไปหาความแก่ชราอยู่ตลอดเวลา แต่ความหิว ความกระหาย ความร้อน ความหนาว ความสกปรก ความเจ็บไข้ได้ป่วยไม่ได้ลดน้อยลงเลย ร่างกายทำหน้าที่ได้ยากขึ้น แต่ความทุกข์มีเท่าเดิม ก็เท่ากับว่ามีทุกข์มากกว่าเดิม
วันนี้เป็นวันศุกร์ที่ ๖ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๕๘ วันนี้มีญาติโยมถามปัญหาว่า พบเจอความทุกข์มากมายมหาศาล เห็นทุกอย่างชัดเจนแต่ปล่อยวางไม่ได้ ลักษณะอย่างนี้แปลว่า กำลังของสติสมาธิและปัญญาของเรายังไม่เพียงพอ โดยเฉพาะในการใช้ปัญญาพิจารณาให้เห็นทุกข์ ในเมื่อขาดความคล่องตัวขาดความชำนาญในการพิจารณา กำลังสมาธิไม่เพียงพอ ปัญญาไม่ถึง จึงไม่สามารถที่จะปล่อยได้วางได้
ดังนั้น เมื่อพวกเราภาวนาจนอารมณ์ใจทรงตัวแล้ว สิ่งที่จะลืมไม่ได้ก็คือคลายสมาธิออกมา พิจารณาให้เห็นว่าสภาพร่างกายของเรานี้ ตั้งแต่ลืมตาตื่นขึ้นมาจนหลับตาลงไป มีแต่ความทุกข์ทั้งสิ้น ลืมตาขึ้นมาก็ขี้มูกราขี้ตากรังไม่สามารถที่จะทนอยู่ได้ ต้องไปอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟัน ความสกปรกทำให้ร่างกายนี้ทุกข์ ทำให้จิตใจของเราทุกข์ การที่ต้องชำระล้างเพื่อไม่ให้ร่างกายนี้สกปรก ก็ประกอบไปด้วยความทุกข์เช่นกัน พอปวดหนักปวดเบาต้องเข้าห้องน้ำห้องส้วม ล้วนแล้วแต่เป็นความทุกข์
หิวขึ้นมาต้องหาให้ร่างกายนี้กิน ต้องเตรียมข้าวปลาอาหาร ต้องเสียเวลาไปนั่งกิน กระหายขึ้นมาต้องหาน้ำให้ร่างกายดื่ม ร้อนต้องหาเครื่องบรรเทา หนาวต้องหาผ้าห่มให้ ทำการทำงานมีแต่ความเครียดความทุกข์ แม้กระทั่งเดินทาง ก็อาจจะเจออุบัติเหตุหรือว่ารถราติดสะบั้นหั่นแหลก
สิ่งทั้งหลายเหล่านี้รุมเร้าเข้ามาเป็นความทุกข์ทั้งสิ้น แล้วยังมีความเจ็บไข้ได้ป่วย ความสกปรกโสโครกของร่างกายเป็นปกติ ร่างกายเคลื่อนคล้อยไปหาความแก่ชราอยู่ตลอดเวลา แต่ความหิว ความกระหาย ความร้อน ความหนาว ความสกปรก ความเจ็บไข้ได้ป่วยไม่ได้ลดน้อยลงเลย ร่างกายทำหน้าที่ได้ยากขึ้น แต่ความทุกข์มีเท่าเดิม ก็เท่ากับว่ามีทุกข์มากกว่าเดิม