เถรี
05-06-2012, 15:59
ให้ทุกคนขยับตัวนั่งในท่าที่สบายของตน ตั้งกายให้ตรง กำหนดสติไว้เฉพาะหน้า เอาความรู้สึกทั้งหมดของเราไหลตามลมหายใจเข้าไป ไหลตามลมหายใจออกมา จะใช้คำภาวนาอย่างไรก็ได้ตามที่เราเคยชิน หรือมีความถนัดมาแต่เดิม
วันนี้เป็นวันศุกร์ที่ ๑ มิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๕๕ ในระยะนี้ทางราชการและคณะสงฆ์ต่างก็จัดงานเฉลิมฉลองพุทธชยันตีครบ ๒,๖๐๐ ปี การตรัสรู้ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า งานทั้งหลายเหล่านั้นล้วนแล้วแต่จัดเพื่อให้เกิดบุญกุศล ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของศีล สมาธิ หรือปัญญาก็ตาม
องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเราประสูติ ตรัสรู้ และปรินิพพาน ในวันเพ็ญ ๑๕ ค่ำเดือน ๖ ทั้งสิ้น แต่ปีนี้เป็นปีอธิกมาส คือ มีเดือน ๘ อยู่ ๒ หน วันวิสาขบูชาจึงเลื่อนมาเป็นวันขึ้น ๑๕ ค่ำเดือน ๗
องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเรานั้น พระองค์ท่านเสด็จออกบรรพชาเมื่อพระชนมายุ ๒๙ พรรษา ทรงศึกษาการปฏิบัติจากศาสดาเจ้าลัทธิต่าง ๆ แล้วทรมานพระวรกายด้วยประการทั้งปวงเป็นเวลา ๖ ปีเต็ม ๆ ภายใน ๖ ปีนั้น พระองค์ท่านกระทำสิ่งที่เกินกว่ามนุษย์ปุถุชนทั่วไปจะทำได้ แต่พระองค์ท่านก็สู้อดทน เพื่อหวังประโยชน์สุขของพวกเราเป็นใหญ่ เนื่องจากว่า..พระองค์ท่านได้ตั้งปณิธานว่า ถ้ารู้ธรรมแล้วจะนำมาสั่งสอนสัตว์โลกทั้งหลาย ให้ก้าวล่วงความเกิด แก่ เจ็บ ตาย ซึ่งสมัยนั้นใช้คำว่า โมกขธรรม คือ ธรรมะซึ่งนำไปสู่ความหลุดพ้น
สมเด็จพระทศพลบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า ทนลำบากในสิ่งที่ผู้อื่นทนได้ยาก การทรมานร่างกายนั้น มีทั้งการผ่อนอาหารน้อยลงไปเรื่อย ๆ ฉันวันละคำบ้าง ฉันวันละคำเว้นหนึ่งวันบ้าง ฉันน้อยลงจนเหลือกระทั่งเหลือข้าวเมล็ดเดียวบ้าง และท้ายที่สุด อดอาหารไม่ฉันเป็นเวลานาน ๆ บ้าง
พระบาลีท่านได้บรรยายเอาไว้ว่า พระองค์ท่านผอมซูบ พระนาภีแบนติดสันหลัง ตั้งใจจะเอามือลูบท้อง ก็โดนกระดูกสันหลังด้วย แม้เอามือลูบไปตามแขน ขนที่มีอยู่ก็ร่วงติดมือมา เพราะไม่มีสารอาหารหล่อเลี้ยง แม้ขนาดนั้นพระองค์ก็ยังสู้อดทนปฏิบัติ เพราะมีความปรารถนาที่จะรู้ธรรม แล้วนำมาขนถ่ายสัตว์โลกให้พ้นภัยในวัฏสงสาร
ด้วยความอดกลั้นอดทนและพระปัญญาธิคุณอันล้ำเลิศ เมื่อ ๒,๖๐๐ ปีที่ล่วงแล้วมา พระองค์ท่านจึงได้ตรัสรู้อนุตรสัมมาสัมโพธิญาณ ณ ใต้ต้นพระศรีมหาโพธิ์ ตำบลอุรุเวลาเสนานิคม แขวงเมืองพาราณสี ในแคว้นกาสีหรือประเทศกาสีในสมัยนั้น
วันนี้เป็นวันศุกร์ที่ ๑ มิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๕๕ ในระยะนี้ทางราชการและคณะสงฆ์ต่างก็จัดงานเฉลิมฉลองพุทธชยันตีครบ ๒,๖๐๐ ปี การตรัสรู้ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า งานทั้งหลายเหล่านั้นล้วนแล้วแต่จัดเพื่อให้เกิดบุญกุศล ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของศีล สมาธิ หรือปัญญาก็ตาม
องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเราประสูติ ตรัสรู้ และปรินิพพาน ในวันเพ็ญ ๑๕ ค่ำเดือน ๖ ทั้งสิ้น แต่ปีนี้เป็นปีอธิกมาส คือ มีเดือน ๘ อยู่ ๒ หน วันวิสาขบูชาจึงเลื่อนมาเป็นวันขึ้น ๑๕ ค่ำเดือน ๗
องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเรานั้น พระองค์ท่านเสด็จออกบรรพชาเมื่อพระชนมายุ ๒๙ พรรษา ทรงศึกษาการปฏิบัติจากศาสดาเจ้าลัทธิต่าง ๆ แล้วทรมานพระวรกายด้วยประการทั้งปวงเป็นเวลา ๖ ปีเต็ม ๆ ภายใน ๖ ปีนั้น พระองค์ท่านกระทำสิ่งที่เกินกว่ามนุษย์ปุถุชนทั่วไปจะทำได้ แต่พระองค์ท่านก็สู้อดทน เพื่อหวังประโยชน์สุขของพวกเราเป็นใหญ่ เนื่องจากว่า..พระองค์ท่านได้ตั้งปณิธานว่า ถ้ารู้ธรรมแล้วจะนำมาสั่งสอนสัตว์โลกทั้งหลาย ให้ก้าวล่วงความเกิด แก่ เจ็บ ตาย ซึ่งสมัยนั้นใช้คำว่า โมกขธรรม คือ ธรรมะซึ่งนำไปสู่ความหลุดพ้น
สมเด็จพระทศพลบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า ทนลำบากในสิ่งที่ผู้อื่นทนได้ยาก การทรมานร่างกายนั้น มีทั้งการผ่อนอาหารน้อยลงไปเรื่อย ๆ ฉันวันละคำบ้าง ฉันวันละคำเว้นหนึ่งวันบ้าง ฉันน้อยลงจนเหลือกระทั่งเหลือข้าวเมล็ดเดียวบ้าง และท้ายที่สุด อดอาหารไม่ฉันเป็นเวลานาน ๆ บ้าง
พระบาลีท่านได้บรรยายเอาไว้ว่า พระองค์ท่านผอมซูบ พระนาภีแบนติดสันหลัง ตั้งใจจะเอามือลูบท้อง ก็โดนกระดูกสันหลังด้วย แม้เอามือลูบไปตามแขน ขนที่มีอยู่ก็ร่วงติดมือมา เพราะไม่มีสารอาหารหล่อเลี้ยง แม้ขนาดนั้นพระองค์ก็ยังสู้อดทนปฏิบัติ เพราะมีความปรารถนาที่จะรู้ธรรม แล้วนำมาขนถ่ายสัตว์โลกให้พ้นภัยในวัฏสงสาร
ด้วยความอดกลั้นอดทนและพระปัญญาธิคุณอันล้ำเลิศ เมื่อ ๒,๖๐๐ ปีที่ล่วงแล้วมา พระองค์ท่านจึงได้ตรัสรู้อนุตรสัมมาสัมโพธิญาณ ณ ใต้ต้นพระศรีมหาโพธิ์ ตำบลอุรุเวลาเสนานิคม แขวงเมืองพาราณสี ในแคว้นกาสีหรือประเทศกาสีในสมัยนั้น