ลัก...ยิ้ม
07-02-2011, 10:25
การอยู่วัดได้บุญ
การอยู่บ้านได้บาปนั้นจริงหรือ
เรื่องนี้หลวงปู่วัย จัตตาลโย ท่านเมตตาสอนไว้มีความสำคัญดังนี้
๑. มีหญิงผู้หนึ่งอยู่กับท่าน คุยกับเพื่อนผมว่า เขาอยากเป็นผู้ชายจะได้ไปนวดหลวงปู่ได้ เพื่อนผมก็บอกว่าทำไมไม่เอากายใน (อทิสมานกาย) ไปนวดเล่า หลวงปู่ท่านก็สอนว่า “กายในมันปวดเมื่อยได้หรือเปล่า” ก็ตอบว่า เปล่า
๒. “นั่นซิ แล้วจะมานวดมันทำไม อย่าไปแนะนำใครเขาให้ทำอย่างนั้นนะ มันไม่ถูก กายในไม่ปวดเมื่อย ไม่ป่วยไม่ตาย จึงไม่จำเป็นต้องปฐมพยาบาลมันอีก ใครทำอย่างนี้หลวงปู่ไม่ชอบ สู้เอาจิตถึงจิตมาศึกษาธรรมปฏิบัติดีกว่า พ้นทุกข์ได้ดี ถ้ายังเกาะร่างกายอยู่ก็ไม่พ้นทุกข์”
๓. “บางคนคิดว่าการอยู่วัดได้บุญ อยู่บ้านได้บาป ซึ่งความจริงก็ไม่ใช่ เพราะบุญอยู่ที่ใจ ธรรมทั้งหลายมีใจเป็นหัวหน้า ธรรมทั้งหลายสำเร็จที่ใจ ธรรมจึงไม่ขึ้นอยู่ที่สถานที่ บุคคล เวลา เพศ วัย”
๔. "คนบางคนอยู่วัดได้บุญเหมือนกัน แต่นิดเดียว แต่ได้บาปมากมาย เพราะมาทำบาปในเขตพระพุทธศาสนา เช่น เด็ดดอกไม้ เก็บผลไม้ เก็บของสงฆ์ไปใช้ส่วนตัว คิดว่าเป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ”
๕. “บางคนทำของสงฆ์เสียหาย แล้วไม่แก้ไขหรือชดใช้ของสงฆ์”
๖. “บางคนมานอนวัด แต่ไม่ยอมปฏิบัติธรรม นอนตื่นสายเป็นการปรามาสพระรัตนตรัย ยิ่งพวกปากมาก ปากมอม ปากไม่มีหูรูด ขาดกรรมบถ ๑๐ หมวดวาจา ๔ ด้วยก็อาจลงอเวจีมหานรกไปเลย”
๗. “ดังนั้น พวกมาอยู่วัดนาน ๆ อยู่วัดบ่อย ๆ แต่ไม่ยอมละความชั่วที่ตนเอง ไม่ยอมทำความดี และไม่ทำจิตให้ผ่องใสอยู่เสมอ การอยู่วัดก็คือการอยู่ปากเหวนรกนั่นเอง”
๘. “บางคนแม้เทปธรรมะของหลวงพ่อ ท่านออกอากาศก็ไม่สนใจฟัง จัดว่าเป็นผู้ประมาทในธรรม ประมาทในความตาย จึงเท่ากับประมาทในพระธรรมคำสอนของพระพุทธองค์ทั้งหมด ๘๔,๐๐๐ พระธรรมขันธ์ จึงเท่ากับอยู่วัดเพื่อจองนรก กลัวนรกจะไม่มีที่ว่างนั่นเอง”
ธรรมที่นำไปสู่ความหลุดพ้น เล่ม ๗
รวบรวมโดย พล.ต.ท. นพ.สมศักดิ์ สืบสงวน
ขอเชิญทุกท่านเข้าไปอ่านได้ที่ www.tangnipparn.com
การอยู่บ้านได้บาปนั้นจริงหรือ
เรื่องนี้หลวงปู่วัย จัตตาลโย ท่านเมตตาสอนไว้มีความสำคัญดังนี้
๑. มีหญิงผู้หนึ่งอยู่กับท่าน คุยกับเพื่อนผมว่า เขาอยากเป็นผู้ชายจะได้ไปนวดหลวงปู่ได้ เพื่อนผมก็บอกว่าทำไมไม่เอากายใน (อทิสมานกาย) ไปนวดเล่า หลวงปู่ท่านก็สอนว่า “กายในมันปวดเมื่อยได้หรือเปล่า” ก็ตอบว่า เปล่า
๒. “นั่นซิ แล้วจะมานวดมันทำไม อย่าไปแนะนำใครเขาให้ทำอย่างนั้นนะ มันไม่ถูก กายในไม่ปวดเมื่อย ไม่ป่วยไม่ตาย จึงไม่จำเป็นต้องปฐมพยาบาลมันอีก ใครทำอย่างนี้หลวงปู่ไม่ชอบ สู้เอาจิตถึงจิตมาศึกษาธรรมปฏิบัติดีกว่า พ้นทุกข์ได้ดี ถ้ายังเกาะร่างกายอยู่ก็ไม่พ้นทุกข์”
๓. “บางคนคิดว่าการอยู่วัดได้บุญ อยู่บ้านได้บาป ซึ่งความจริงก็ไม่ใช่ เพราะบุญอยู่ที่ใจ ธรรมทั้งหลายมีใจเป็นหัวหน้า ธรรมทั้งหลายสำเร็จที่ใจ ธรรมจึงไม่ขึ้นอยู่ที่สถานที่ บุคคล เวลา เพศ วัย”
๔. "คนบางคนอยู่วัดได้บุญเหมือนกัน แต่นิดเดียว แต่ได้บาปมากมาย เพราะมาทำบาปในเขตพระพุทธศาสนา เช่น เด็ดดอกไม้ เก็บผลไม้ เก็บของสงฆ์ไปใช้ส่วนตัว คิดว่าเป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ”
๕. “บางคนทำของสงฆ์เสียหาย แล้วไม่แก้ไขหรือชดใช้ของสงฆ์”
๖. “บางคนมานอนวัด แต่ไม่ยอมปฏิบัติธรรม นอนตื่นสายเป็นการปรามาสพระรัตนตรัย ยิ่งพวกปากมาก ปากมอม ปากไม่มีหูรูด ขาดกรรมบถ ๑๐ หมวดวาจา ๔ ด้วยก็อาจลงอเวจีมหานรกไปเลย”
๗. “ดังนั้น พวกมาอยู่วัดนาน ๆ อยู่วัดบ่อย ๆ แต่ไม่ยอมละความชั่วที่ตนเอง ไม่ยอมทำความดี และไม่ทำจิตให้ผ่องใสอยู่เสมอ การอยู่วัดก็คือการอยู่ปากเหวนรกนั่นเอง”
๘. “บางคนแม้เทปธรรมะของหลวงพ่อ ท่านออกอากาศก็ไม่สนใจฟัง จัดว่าเป็นผู้ประมาทในธรรม ประมาทในความตาย จึงเท่ากับประมาทในพระธรรมคำสอนของพระพุทธองค์ทั้งหมด ๘๔,๐๐๐ พระธรรมขันธ์ จึงเท่ากับอยู่วัดเพื่อจองนรก กลัวนรกจะไม่มีที่ว่างนั่นเอง”
ธรรมที่นำไปสู่ความหลุดพ้น เล่ม ๗
รวบรวมโดย พล.ต.ท. นพ.สมศักดิ์ สืบสงวน
ขอเชิญทุกท่านเข้าไปอ่านได้ที่ www.tangnipparn.com