ฟาดผม เฆี่ยนผมเถอะ

[เถรี]

ก่อนหลวงตาจะบวช ว่างจากงานเมื่อไหร่ก็จะมานั่งขายหนังสือและวัตถุมงคลที่ซอยสายลมเป็นปกติ วันนั้นมีสามีภรรยาคู่หนึ่ง ขับรถมาจากอีสานโดยตรง เพื่อมาซื้อหนังสือหรืออะไรก็ได้ทั้งนั้นเกี่ยวกับหลวงพ่อ มาถึงก็พูดเสียงใสได้ปลื้มว่าได้อ่านเรื่องหลวงพ่อฤๅษีลิงดำ ในหนังสือขวัญเรือน รายสัปดาห์หรือรายเดือนจำไม่ได้ แต่จำได้ว่าแกถือหนังสือเปิดอวดว่า นี่ไง..นี่ไง เรื่องหลวงพ่อ (อวดเราที่อยู่กับหลวงพ่อนี่แหละ)

"ผมเลื่อมใส ขนลุกไปอ่านไป อยากเอาธรรมะทุกอย่างของท่านไปอ่านไปฟังให้สมใจ พี่จัดให้ผมด้วย ผมรักท่านมาก"
อะไรอีกหลายอย่างที่พูดออกมาด้วยใจเป็นสุข ตกลงวันนั้นทั้งหนังสือ เทป วัตถุมงคล
รวมแล้วกว่าสองหมื่นบาท ก่อนแกจะกลับ หลวงตาก็บอกแกว่าพรุ่งนี้หลวงพ่อก็มาสอนกรรมฐานแล้ว จะมาหาท่านไหม

"มาสิครับพี่ ผมอยากฝากตัวเป็นศิษย์หลวงพ่อเป็นที่สุด"
หลวงตาก็โมทนาน้ำใจแกด้วย สงสารด้วย อยากให้ได้พบพ่ออย่างใกล้ชิด ก็เลยนัดหมายให้สัญญาณกันว่า

"พี่จะนั่งอยู่ข้างหลวงพ่อ ดูจังหวะว่างคนแล้วจะพยักหน้าให้สัญญาณเข้าไปกราบ คอยดูแล้วกัน"

[เถรี]

จำได้ว่าแกชื่อคุณสมาน ชื่อภรรยาไม่ได้ถาม ทั้งคู่มานั่งอยู่เฉียงหน้าที่พ่อรับแขกในวันรุ่งขึ้น คุณสมานก็มองหน้าพ่อแล้วมองหน้าหลวงตาหาจังหวะลุกลี้ลุกลนตลอดเวลา ขณะนั้น
พ่อกำลังคุยเสริมกำลังใจให้นักศึกษาหญิงคนหนึ่งอยู่ว่า

" เออ ลูกสาวเอ๊ย เป็นคนดีนะลูก ลูกทำได้อยู่แล้วนี่ ศีล ๕ บริสุทธิ์ใช่ไหม (เจ้าค่ะ ร้องไห้ปลื้มใจรับโอวาทไป) เคารพพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นที่พึ่งอันนี้แน่ใจนะลูก (เจ้าค่ะ ฮือๆ) อือ ดีๆ ลูกตายแล้วอย่าเกิดอีกเลยนะลูก โลกมันเป็นทุกข์ ไปนิพพานเสียเลยนะลูก (เจ้าค่ะ เป่าปี่มีความสุขเช็ดน้ำตาป้อยๆ)"

ทีนี้คุณสมานพระเอกของเรื่อง เกิดความปลื้มใจจนลืมสัญญาณจากหลวงตา แกก็เลยทะลุกลางปล้องขึ้นมาว่า

"หลวงพ่อครับ ผมขอฝากตัวเป็นศิษย์หลวงพ่อ"
เท่านั้นแหละ สายตาที่อ่อนโยน เสียงที่นุ่มนวลของพ่อก็เปลี่ยนเป็นแข็งขันและเขียวกล้า สะบัดมือไล่มาทางคุณสมาน

"ถอยไป ถอยไป ออกไปห่างๆเลย"
แล้วท่านก็หันไปหาทางเด็กนักศึกษานั้นอีกครั้ง

"เออ ลูกสาวจำไว้นะลูก ลูกเป็นคนมีบุญทำมาดีแล้ว พร้อมแล้ว อย่าให้เสียเวลาที่เกิดมาพบพระพุทธศาสนา รีบทำความดี ลูกเอ๋ย รีบทำ"
"หลวงพ่อครับ ผมขอมอบกายถวายชีวิตแก่หลวงพ่อ"

คุณสมานผู้ของขึ้นหยุดไม่อยู่แล้ว คุกเข่าประนมมือประกาศ แต่ลูกหลานเอ๋ย หลวงตาก็ดี คุณสมานและภรรยาก็ดี มีอันต้องตะลึงขึงอารมณ์ เมื่อพ่อหยิบกระโถนขึ้นมาถือในมือ พร้อมตวาดว่า

"บอกให้ไป ไปไหนก็ได้ นรกที่ไหนก็ได้ ถอยไปห่างๆเลย"

ลูกหลานเอย คุณสมานทรุดนั่งก้มหน้า ภรรยาร้องไห้ น้ำตาไหล หลวงตาทำยังไงจำไม่ได้ รู้แต่ว่าใจแทบขาด ส่วนพ่อหยิบหมากขึ้นมาเคี้ยวบ้วนน้ำหมากตามปกติ ผู้คนทั้งหลายในห้องเงียบกริบ

เป็นช่วงเวลาที่หลวงตาทุกข์ที่สุด คุณสมานและภรรยาถอยไปนั่งด้านหลังผู้คนไกลออกไป แต่สายตาคุณสมานจ้องมาที่หลวงตา คล้ายจะบอกให้รู้ว่า
"ผมจะคอยพี่ ผมจะไปส่งพี่ที่บ้าน ผมจะถามอะไรพี่สักอย่าง"

หลวงตาไปก่อนละลูก ตัวใครตัวมัน

[เถรี]

มีต่ออีกค่ะ เรื่องนี้ทำเอาเถรีน้ำตานองหน้า จนต้องพูดว่า "พ่อโหดจัง" :33c4b951:

[เด็กอนุบาล]

ปูเสื่อรออยู่จ้า

[เถรี]

คืนนั้นหลังเลิกพระกรรมฐาน คุณสมานและหลวงตา นั่งหน้าบูดคนหนึ่ง หน้าจืดคนหนึ่งอยู่เบาะด้านหน้า คุณภรรยานั่งหน้าหมองมาด้านหลัง คุณสมานขับรถมาได้เพียง ๑๐๐ เมตรจากบ้านสายลม
แกทนไม่ไหวระเบิดภาษาใจออกมาว่า

"พี่ก็รู้นะครับ ว่าผมเคารพหลวงพ่อแค่ไหน พี่ตอบผมหน่อยได้ไหม ว่าทำไมท่านทำกับผมอย่างนั้น"
กูนึกแล้ว ! เอ๊ย หลวงตานึกอยู่แล้วว่าแกต้องพูดแบบนั้น โธ่เอ๋ย แม่เจ้าประคุณภรรยายังผสานเสียงร้องไห้ ถามออกมาเสียงชัดเชียวว่า

"นั่นสิคะ พี่ เรารักท่าน ท่านน่าจะทราบ พี่เขาไม่เคยทุ่มน้ำใจให้พระองค์ไหนขนาดนี้ เมื่อไม่รับแล้วทำไมต้องฆ่ากันด้วย"

โอย...เอาเข้าไป ใครจะไปตอบได้ ลูกหลานเอย หลวงตาขณะนั้นก็คือคนธรรมดา หาความวิเศษอะไรไม่ได้ จึงต้องรีบนึกถึงพ่อ ช่วยจับใจจับปากลูกด้วย ถ้าตอบเขาไม่ได้วันนี้ พ่อคงจะไม่เป็นอะไร แต่ลูกจะขาดใจตายอยู่แล้ว ตอนนั้นในใจนึกเห็นภาพอู่ซ่อมรถชัดเจนในใจ จึงพูดออกไปตามภาพ

"คุณสมานใช้รถมากี่คัน"
"หลายคัน พี่ถามทำไม" เสียงแกไม่น่ารักเลย สะบัด ๆ บูด ๆ
"เคยใช้รถเก่าไหม"
"เคยสิพี่ ผมไม่ใช่คนรวยกับเขานี่ ที่พี่ถามมันเกี่ยวอะไรกับที่หลวงพ่อด่าผมด้วย"
ยิ่งกระแทกแดกดันคันหู แต่หลวงตากลับรุกต่อ

"รถเก่านี่ ถ้าจะเปลี่ยนสีใหม่ ต้องเอาสีเก่าออกก่อนใช่ไหม"
เงียบ !.................
"เขาต้องเอาลวดเหล็กมาฟาดเคาะสะเดาะสี เอาเกรียงเหล็กมาไถมาแทงให้สีหลุดใช่ไหม"
เงียบ !..................
"ถ้าสีเก่าพอกหนาน่าเกลียดมาก ก็ต้องเอาไฟช่วยเป่าเอากระดาษทรายหยาบขัด กระดาษทรายละเอียดขัด เอาสีพื้นใหม่โป๊ะโป๊วลงไป ขัดออกให้เรียบ"

"พี่ พูดต่อ พี่พูดต่อ" เอาแล้ว คุณสมานไม่รู้คิดอะไร ได้ขึ้นมา เสียงเริ่มใสมีชีวิตชีวาขึ้นมาเชียว
"แล้วจึงลงสีใหม่ พ่นเคลือบจนสวยงามตามต้องการใช่ไหม คุณสมาน"

[เถรี]

ถนนแทบแตก ! คุณสมานเบรครถหยุดชิดขอบถนนซอยสายลมประนมมือกลับไปทางบ้านสายลมที่พ่อพักอยู่

"หลวงพ่อครับ ผมขอขมาหลวงพ่อ ผมมันคนเลว หยาบหยามจนไม่เข้าใจความเมตตาของหลวงพ่อ"
แกร้องไห้ดังเลย ภรรยานั่งข้างหลังรถตกใจเลิกร้องไห้ทันที แล้วแกก็รำพันนองน้ำตา :33c4b951:

"ผมมันคนมานะหนามานาน ผมไปหาครูบาอาจารย์มามาก ทั้งหลวงพ่อชา หลวงปู่เทสก์ หลายองค์ ฮือ..ฮือ"
หลวงตางง ยังจับต้นชนปลายไม่ถูก

"ฮือ ทุกองค์ชมผมดีหมด"
ฮือไป เช็ดขี้มูกด้วย ตอนนี้น่าเอ็นดูขึ้นมาก
"ทุกองค์บอกว่า ผมทำบุญมาดีแล้ว ถ้าไม่ละความเพียรก็สามารถไปนิพพานในชาตินี้ได้ ฮือ..ก็มีหลวงพ่อนี่แหละที่เจอหน้าก็ด่าเลย หลวงพ่อไม่กลัวผมเสียใจเลย
หลวงพ่อฟาดสีทิฏฐิมานะหลงตัวเองที่พอกใจผมมานานแล้ว ฮือ.."

ตอนนี้ร้องดังกว่าเดิม แม่ภรรยาร้องตาม
"หลวงพ่อครับ ฟาดผม เฆี่ยนผมเถอะครับ ลอกสีเก่าผมเถอะครับ พรุ่งนี้ลูกจะไปกราบพ่อผู้รู้ใจ ให้เมตตาลงสีใหม่ให้ผม ผมขอมอบกายถวายชีวิต ฮือ.." :d33561e9:
โอย..หลวงตาโล่งใจ เป็นสุขใจ ที่สุดในชีวิต


ยังไม่จบ....

[เถรี]

รุ่งขึ้นคุณสมานและภรรยาก็รีบมา ตั้งแต่เที่ยงกว่า ๆ ตอนนั้นพ่อฉันเพลเสร็จก็นั่งรับแขกอยู่ตามปกติ พอคุณสมานและภรรยาเข้ามาในห้อง พ่อก็กวักมือเรียกทันที

"ลูกชายลูกสาวเอ๊ย มา เข้ามาใกล้ ๆ พ่อ เออ คิดได้อย่างนี้เป็นคนดี ควรมอบกายถวายชีวิตให้พระพุทธเจ้าได้ ควรเป็นศิษย์เป็นครูกันได้"

โฮ..เลย โห่ร้องไห้ระงมสมใจกลั้นเลย น้ำหูน้ำตาน้ำมูกนองหน้ากันเลย หน้ายังงี้บานเหมือนพระจันทร์วันเพ็ญกันเลยละ เมื่อวานนี้ร้องรันทดแทบขาดใจ มาวันนี้ร้องปิติเต็มใจสมปรารถนา

แล้วหลวงพ่อก็สอนหัวข้อธรรมให้คุณสมานด้วยเสียงเบา ๆ ด้วยสีหน้าท่าทางที่สบาย ๆ
หลวงตาก็มีความสุขที่คุณสมานและภรรยามีความสุข

เจ้าประคุณเอย ใจที่หยั่งรู้ของพ่อนั้นลึกล้ำยาวไกลนักหนา วิธีการสอนทรมานศิษย์ก็แยบยลหาญกล้าประมาณไม่ได้ ช่างไม่กลัวศิษย์จะขาดใจตายหรือโกรธจนเป็นมิจฉาทิฏฐิไปเสียก่อน :fea27916:

พ่อเอย..ความหยั่งรู้เอย ความงามแห่งสีหนาทบันลือเอย
แต่ค่อนข้างจะ..กราบขอประทานอภัยจะ..แรงฤทธิ์แรงเกินกว่าที่ใจมนุษย์มนาเขาจะรับได้เสียจริงหนอ....

[เถรี]

นี่แหละ พ่อฤๅษีฯ ของพวกเรา :96f0b971:

[คนเก่า]

ชีพสิ้น พ่อยินยอม
เพียงลูกพร้อม ตามพ่อไป
หนทาง ลำบากไกล
หากก้าวล่วง บ่วงแห่งมาร
ข้างหน้า โน่น..ลูกเอ๋ย..
ตรงไปเลย..พระนิพพาน
จะพ้น จากสงสาร
สราญสม ดังใจจง
เร่งรีบ ยุรยาตร
ตามรอยบาท พุทธองค์
ขันธ์ห้า ละวางลง
ตรงเข้าสู่ ประตูชัย
เมืองแก้ว งามแพร้วเพริศ
แสนประเสริฐ สุขสดใส
มิเกิด แก่ เจ็บ ตาย
นิรทุกข์ สุขนิรันดร์

พ่อพระผู้ชี้ทาง โดย พระครูธรรมธร เล็ก สุธัมมปัญโญ

[ต้อมบางพูน]

ผมอ่านไปน้ำตาไหลไปครับ ขนาดว่ากระผมอ่านต่อมาเรื่อย ๆ จนครบ ๓ หน้าแล้ว น้ำตายังคลอเบ้าอยู่เลย :33c4b951:

[กาแฟ]

เหมือนกันครับ เพิ่งเจอหลวงพี่เล็ก เดือนที่แล้ว ที่บ้านอนุสาวรีย์ เมื่อวานได้เข้ามาเพื่อดูเรื่องกฐิน อยากร่วมเป็นเจ้าภาพ ไม่ทันแล้วเรามาช้าไป สมัครสมาชิกวันนี้ เปิดกระทู้อ่านอยู่ดี ไม่รู้อะไรดลใจ หรือว่าเป็นดวง มาอ่านกระทู้นี้ น้ำตาไหล กราบขอขมาหลวงปู่ฤๅษีลิงดำ ขอเรียกอย่างนั้นนะครับ บอกท่านว่าผมเข้าใจแล้ว ผมเริ่มนึกอยู่ได้สักพัก ว่าจริง ๆ แล้วผมไม่ใช่ลูกหลานท่านหรือเปล่า คือ เรื่องของเรื่อง ผมและครอบครัวมีปัญหาได้สักพัก ก็กราบไหว้พระขอพรมาให้ชีวิตดีขึ้น แล้วอยู่ ๆ วันหนึ่ง ได้เห็นหนังไทยเรื่องหนึ่ง เรื่องเหล็กไหล ประมาณปีที่แล้ว เอามาฉายใหม่ในทีวี ไม่ได้มีอารมณ์ดูหรอกครับ แต่พอดีมันมีช่วงที่พระเอกต้องฝึกจิตอะไรทำนองนี้ ตอนนั้นเราก็พยายามอยู่ เพราะอยากดับทุกข์ แก้ทุกข์ด้วย ไปเห็นฉากในถ้ำ น่าจะเป็นพระสงฆ์รูปหนึ่ง นั่งอยู่ในตู้กระจก เห็นชื่อท้าย ๆ ว่า xxxโกษาจารย์ เราก็จิตคิดไป หลวงพ่อฤๅษีลิงดำท่านมาโปรด ซึ่งเป็นการเข้าใจผิดนะครับ คนละองค์กัน จนบัดนี้ ผมยังไม่รู้เลยว่า องค์ที่ผมเห็นนั่นท่านเป็นใคร หาข้อมูลไม่ได้ แต่จากความเข้าใจผิดนี่ ผมก็เริ่มหาข้อมูล หลวงปู่ฤๅษีลิงดำในเว็บ ก็หาไปเรื่อย ๆ จนถึง หลวงปู่สี หลวงปู่ปาน หลวงปู่บุดดา ทุกท่าน ที่ท่านเกี่ยวโยงเท่าที่เราจะหาอ่านได้ ก็พยายามเดินทางไปกราบไหว้จนครบ ใจเราตั้งใจไว้นานมากแล้วอยากไปวัดท่าซุง หลายปีแล้วไม่เคยได้ไป แต่พอมีเรื่องได้ไปกราบมาสองครั้งแล้วและคงไปบ่อย ๆ ช่วงที่เข้ามาดูเรื่องราวของหลวงพ่อ อ่านกี่เรื่อง ๆ ก็ขนลุก ศรัทธา น้ำตาไหล รวมไปถึงทุก ๆ องค์ ที่หลวงพ่อ พูดถึงด้วย ยกเป็นครูบาอาจารย์ด้วย ตอนนั้นก็ตั้งแต่เดือน ตุลาคม ๕๑ น่าจะได้ จนมาถึงบัดนี้ เราก็เริ่มมายกท่าน จริง ๆ เพราะความเข้าใจผิด เราก็ได้เดินทางมาสายนี้ หัดปฏิบัติ แต่ก็ยังไม่เห็นผลอะไร ทั้งทางโลก และทางธรรม เราก็คิดว่าต้องทนแหละกรรมเยอะ เมื่อเช้า นั่งรถตู้ มาทำงาน ก็บอกกับตัวเองอยู่ว่า เราคงไม่ใช่ลูกหลานท่าน แต่ทั้ง ๆ ที่ทุกวันก็กราบไหว้ระลึกถึง สวดมนต์ สวดคาถาท่าน บ่ายวันนี้มาอ่านกระทู้นี้ยังไม่ทันจบเลย รู้ตัวเองเหมือนโดนท่านทดสอบกำลังใจ ทดสอบจิตเราเข้าแล้วเหมือนกัน เลยยกมือไหว้ บอกท่านว่าผมเข้าใจแล้ว น้ำตาไหล ตอนนี้อยากไปกราบท่านครับ .... สาธุ ผมรักและศรัทธาหลวงพ่อมาก ๆ ปกติเป็นคนไม่ชอบทำผิดไม่ชอบทำบาป แต่เคยเห็นใบปลิวหลวงพ่อ ที่ทางบ้านเก็บไว้ ว่าใครถือศีล ๕ ครบ ศีลบริสุทธิ์ ก็เป็นศิษย์ท่านหมด ตั้งแต่นั้นก็พยายาม มาก ๆ ที่จะให้บริสุทธิ์ทุกวัน อยากเป็นศิษย์ อยากเป็นลูกเป็นหลาน ตอนนี้ไม่ว่าจะอย่างไร ผมก็คิดว่า ผมน่าจะใช่แล้วล่ะครับ
ขอบคุณมาก ๆ สำหรับวันนี้ ที่อยู่ ๆ ก็มาเจอกระทู้นี้